آسیب شناسی توسعه ی صنعت گردشگری در نواحی روستایی ایران

روستا محیط همگنی است که از یک سو به فعالیتهای کشاورزی و دامپروری وابسته بوده و از سوی دیگر از نظر فضای جغرافیای با طبیعت و انواع چشماندازهای آن آمیخته است. نواحی روستایی تقریباً 55 درصد محرومین جهان را در خود جای داده است که بخش عمدهای از این افراد از فعالیتهای نوع اول امرار معاش مینمایند. ماهیت فعالیتهای وابسته به زمین و مناظر طبیعی به گونهای است که همواره مورد توجهو جاذب ساکنان نواحی شهری به منظور گذران اوقات فراغت و رفع خستگیهای ناشی از زندگی ماشینی و یکرنگ در نواحی پر جمعیت شهری میباشد. از مراجعهی این افراد به نواحی روستایی با عنوان گردشگری (توریسم) روستایی یاد میشود که امروزه خود به یک صنعت تبدیل شده و به سرعت در حال گسترش است. گردشگری روستایی با هدف مشاهده و بهرهمندی از طبیعت و زیباییهای آن صورت می- گیرد، اما گسترش ارتباط بین این دو ناحیه (شهر و روستا)به دلیل وجود برخی ناسازگاریها و اختلافات اجتماعی و فرهنگی، ناهنجاریها و عوارضی را به همراه خواهد داشت که بررسی و اطلاع کامل از آن به دلیل حساسیت و آسیبپذیری بالای نواحی روستایی از جایگاه ویژهای برخوردار است. از سویی دیگر، در صورت عدم برنامهریزی دقیق و فقدان برنامه های حفاظتی صحیح و اصولی، منابع و مناظر طبیعی نیز با توسعهی صنعت گردشگری روستایی در معرض خطر قرار خواهند گرفت. بنابراین قبل از هرگونه برنامهریزی برای توسعهی این صنعت، بررسی و شناخت ماهیت این صنعت و نیز عوارض مثبت و منفی آن در نواحی روستایی از ضرورت ویژهای برخوردار است.

کلیدواژه ها:

روستا ، صنعت گردشگری ، آسیب شناسی ، آلودگیهای زیستمحیطی ، تخریب فیزیکی