ارزیابی استراتژیک بر مقوله گردشگرپذیری روستاییدر راستای توسعه پایدار منطقه ای

نگاه استراتژیک در توسعه پایدار منطقه ای یک انتخاب نیست که یک ضرورت است. لازمه این نگاه، داشتن دانش، ژرف اندیشی، همه جانبه نگری، واقع بینی و بلوغ مدیریتی است. توسعه پایدار پروسه ای است که پروژه هایی با مختصات علمی، واقع گرا و همه جانبه نگر مقوم آن هستند. در توسعه پایدار، نگاه سیستمی اصلی اجتناب ناپذیر است. یکی از ارکان اساسی در توسعه پایدار، اسکان پایدار است و توسعه پایدار روستایی را در همین چارچوب می توان مطرح نمود. به نظر می رسد درک مفهوم توسعه پایدار روستایی ( به طور خاص )و پی بردن به نقش گردشگری –توریسم- در ارتباط با آن مستلزم توجه به اصول و ارکان های توسعه پایدار (به طور عام)می باشد.در این ارتباط، یکی از راهبردهایی که اخیرا در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته است، توجه و تاکید بر توریسم در نواحی روستایی که دارای پتانسیل ها و زیرساختهای لازم جهت گسترش گردشگری است، می باشد. وقوف بر چنین راهبردی زمینه ساز انتظاراتی است که مقاصد اقتصادی، فرهنگی و در نهایت توسعه پایدار را دربر دارد. لذا در مواجهه با این پدیده باید به گونه ای اندیشید که ضمن رفع تمامی ابهامات و تصورات ناسازگار با واقعیات جاری در روستا، محدودیت ها را به امکان و تهدیدات را به فرصت تبدیل نمود. در این راستا توجه به برخی اثرات این راهبرد در توسعه منطقه ای بسیار راهگشا خواهد بود.این پژوهش از حیث نظری و روش شناسی بر ساختار گرایی و تحلیل تاریخی- تکوینی در سطح کلان و راهبردی استوار است. این پژوهش به روش مطالعات اسنادی-کتابخان های و تحلیلکیفی در چندین محور و با هدف بررسی اثرات توریسم روستایی در توسعه پایدار منطقه ای می باشد این رهیافت تلفیقی مبتنی بر وابستگی و ارتباط متفابل بین همه عناصر و دست اندرکاران توریست و همچنین نیازهای زیر ساختی و فیزیکی برای هر کدام از این عناصر به همراه یک برنامه ریزی جامع جهت همکاری و هماهنگی بین برنامه ریزان و کارشناسان در ارتباط با میزان منابع و نیازهای مردمی جهت ایجاد توسعه پایدار روستایی می باشد

کلیدواژه ها:

رنامه ریزی پایدار منطقه ای ، توریسم روستایی ، توسعه پایدار منطقه ای ، مدیریت