امکان سنجی تولید زیست توده و بیوگاز با بهره برداری از فضولات دامی انباشت شده در مناطق روستایی شهرستان طالقان

بکارگیری منابع زیست توده جهت توسعه انرژی های تجدیدپذیر نو توجه بسیاری را اخیرا از سوی صاحب نظران عرصه محیط زیست به خود متمایل نموده است. در این بررسی، امکان سنجی تولید بیوگاز از زیست توده حاصل از فضولات دامی مناطق روستایی (دیزان، ناریان، گراب، و خودکاوند) شهرستان طالقان مورد مطالعه قرار گرفت. اگرچه زیست توده جمع آوری شده به طور عمده در پخت و پز و گرمابخشی با کمترین بازده حرارتی و انرژی در طول سالیان گذشته مورد استفاده قرار می گرفت اما نتایج نشان داد که فضولات حیوانی می تواند 86 درصد منابع تولید بیوگاز (5/621289 مترمکعب در سال) را در منطقه به خود اختصاص دهد. روستاهای دیزان و خودکاوند به ترتیب بیشترین و کمترین پتانسیل زیست توده را داشتند. نتایج نشان داد که کود گوسفندی در تمامی روستاها بیشترین میزان زیست توده تولیدی را در سال به خود اختصاص می دهد. روستای دیزان با میزان 87/96702 کیلوگرم کود گوسفندی بیشترین میزان تولید زیست توده کل و بیوگاز در منطقه دارا بود. با این حال یافته ها آشکار کرد که میزان تولیدی بیوگاز به ازای هر راس گوسفند و اسب به ترتیب 90 و 812 متر مکعب می باشد. بنابراین کود اسبی نسبت به کود گوسفندی پتانسیل بیشتری برای تولید بیوگاز دارد. از اینرو پرورش اسب در مناطق روستایی طالقان می تواند ضمن ایجاد اشتغال زایی و کسب درآمد برای روستائیان، زمینه را برای فراهمی بیشتر انرژی های تجدید پذیر مهیا نماید

کلیدواژه ها:

مدیریت انرژی پاک ، آلاینده های زیست محیطی ، زیست توده ، بیوگاز ، انرژی های تجدیدپذیر نو