توسعه پایدار مناطق مرزی مبتنی بر استراتژی فرصت محور (نمونه موردی:منطقه مرزی ایران و جمهوری خودمختار نخجوان)

توسعه پایدارمناطق مرزی به منظوربهره وری مطلوب و متناسب ازمزیت های این مناطق درراستای منافع ملی و درچارچوب توسعه و امنیت کشوربه گونه ای که هریک ازاین مناطق متناسب با قابلیت ها نیازها محدودیت ها و تهدیدات مربوط به امنیت و دفاع درآن ازطیف مناسبی ازفعالیت های اقتصادی اجتماعی وامنیتی برخوردار بوده و امکان رشدمادی ومعنوی را برای ساکنان مرزفراهم سازد ازضروریات است یکی ازمهمترین علل عدم توسعه پایدار وآسیب ها وتهدیدهای مناطق مرزی عدم وجود استراتژی منسجم و کارامد درمدیریت مناطق مرزی است عدم وجود استراتژی منسجم سبب شده است که بیشتر برنامه ها و راهکارهایی که با هزینه های فراوان مالی و انسانی جهت بهبود و توسعه نواحی مرزی طراحی شده به موفقیت نیانجامد ازجمله مهمترین استراتژیها به منظور مدیریت و توسعه نواحی مرزی استراتژی فرصت محور می باشد که دراین استراتژی وزن سنگینی به فرصت سازی و فرصت زایی مناطق مرزی داده میشود شرایط ژئوپلیتیکی جغرافیایی و ارتباطی ایران بویژه درشمال غرب کشور امکانات و منابع زیادی را درزمینه های مختلف اقتصادی واجتماعی و... قرارداده که عدم استفاده ازاین فرصتها سیکل معیوب عدم توسعه یافتگی را درنواحی مرزی کشور به ارمغان آورده است مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است و پس ازاتمام فرایند تحقیق مشخص شد که فرصتهای موجود برای ایجادتوسعه پایدار درمناطق مرزی همجوار با جمهوری نخجوان درعرصه های کشاورزی تجاری وگمرکی صنعت ومعدن توریسم و ارتباطی و حمل و نقل قراردارند

کلیدواژه ها:

توسعه پایدارمرزی ، استراتژی فرصت محور ، ایران ، نخجوان