تحلیل منطق الطیر بر پایه روایت شناسی

این مقاله بررسی ساز و کار روایت منطق الطیر از د یدگاه دو روایت شناس ساختارگرا، گرماس و ژنت است. از یک سو، با طرح الگوی کنشی معناشناسانهگرماس و ساختار بنیادین تقابل های دوگانه در این الگو، فر ایند معناسازی و پیش روی واحدهای روایت در منطق الطیر تحلیل می شود. همچنین نقش تقابلجفت های متضاد همچون معن ا و صورت، روح و جسم، لاهوت و ناسوت در شکل گیری نقش های کنشی این الگو تبیین می گردد. از دیگرسو، بر اساس نظریهژنت، سه سطح روایی داستان، روایت، روایت گری و مؤلهفه های رابط این سطوح در متن منطق الطیر نشان داده می شود تا از دیدگاه ژنت، میزان روایت مندی ایناثر معلوم شود.

کلیدواژه ها:

منطق الطیر ، گرماس ، ژنت ، الگوی کنشی ، سطوح روایی