ضرورت بازنگری در بخش ترکیبات خارجی فرهنگ فارسی معین

رهنگ فارسی معین، بین سال های 1342 تا 1352 در شش جلد منتشر و تاکنون بارها تجدید چاپ شده است . استاد معین، این فرهنگ را به منظور پاسخگویی به بخشی از نیازهای دانش پژوهان گرد آورده؛ از روش علمی در سه بخش لغات، ترکیبات خارجی و اعلام استفاده کرده است . مولف همچنین از استادان و خاورشناسانی که در تألیف کتاب با او همکاری کرد هاند؛ درمقدمه جلد نخست نام برده است . نگارنده با توجه به اهمیت و تجدید چاپ این کتاب و مراجع ه گسترده و مکرر اهل نظر، مواردی از «بخش ترکیبات خارجی» را به منظور ویرایش و بازنگری در چاپ های بعدی یادآوری می کند و پس از اشاره به روش استاد معین در نگارش فرهنگ فارسی، از پیشوایان فرهنگ نویسی او،سخن می گوید. ترکیبات خارجی فرهنگ فارسی، شامل واژه هایی از زبان های عربی، ترکی و اروپایی مندرج در نوشتار و گفتار زبان فارسی است . این گونه ترکیبات، اغلب ویژگی های اصلی خود را حفظ کرده اند. محدود بودن این گونه ترکیبات از نظر هویت دستوری به دو گروه ترکیبی و فعلی، موجب شده است مولهف کتاب، به ویژگی های دستوری ترکیبات خارجی نپردازد و در این مقاله نیز از آن سخنی به میان نیاید. پیشینه نقد وبررسی فرهنگ معین به چندسال پس از انتشار آن م ی رسد که به عنوان نمونه می توانمقاله دکتر علی اشرف صادقی در مجله دانشکده ادبیات دانشگاه تهران را برشمرد . مقاله حاضر، صرف نظر از علل و عوامل و نوع اشتباهات و کاستی ها با نگارشی متفاوت از گفتارها و مقالات دیگر، به بازنگری در فرهنگ معین می پردازد. با این امید که گامی در ویرایش این کتاب مرجع، برداشته باشد.

کلیدواژه ها:

ترکیبات خارجی ، فرهنگ فارسی ، محمد معین ، ویرایش و تصحیح