نقش هویت و فرهنگ در معماری ایرانی با رویکرد سرزندگی و پایداری

هویت و فرهنگ در معماری ایران یکی از الگوهای اصلی و مؤثر در معماری این مرز و بوم میباشد. بهطوریکه بدون هویت نه تنها ماندگار و پایدار نمیماند بلکه جامعه را نیز به سوی کنشهای چالشزا سوق میدهد. به دلیل عدم توجه بهمسائل فرهنگی- هویتی بهعنوان بنمایه الگوهای پایداری و سرزندگی در معماری معاصر ما، بررسی و مکاشفه این موضوع اهمیت دارد. لذا در این جستار با رویکردی تحلیلی ابتدا مفاهیم هویتهای تجددگرا و سنتگرا، معماری پایدار و پایداریمکان و اهمیت مکان و انسان تعریف گردید و سپس تأثیر هر یک در کلیه شئون زندگی مورد بررسی قرار گرفت. درنهایت این نتیجه حاصل شد که نوعی وحدت و آفرینش فرمی برای برقراری، پویایی و سرزندگی معماری پایدار وجوددارد که ریشه در هویت و فرهنگ دارد و این مسئله در معماری ایرانی میتواند برای تداوم و ماندگاری به عنوان یک اصلسرلوحه همه طراحیها باشد. بهطور کلی هویت تجلی فرهنگ در محیط است و مکان از انسان معنا گرفته و نمود و تجلی انسان بهعنوان مجموعهای از باورها و اندیشهها به نام فرهنگ در مکان و محیط مشاهده میشود که همان هویت او و برگرفته از ذات باریتعالی میباشد.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرهنگ ، پایداری ، مکان ، انسان