بررسی نمای بناهای مسکونی در دو دوره پهلوی و معاصر با نگرش اقلیمی وشکلی( مطالعه موردی شهر بابلسر)

بناهای مسکونی اساسی ترین نوع ساختمانی محسوب می شوند به لحاظ زمان پیدایش زودتر از دیگر ساختمان ها، ازلحاظ پراکندگی گسترده ترین ساختمان ها می باشند.در حقیقت خانه پوششی است که در تطابق با برخی شرایط،رابطه ی صحیحی بین محیط خارج و پدیده های زیستی ایجاد میکند. یکی از عوامل محیط خارج که در طراحی بنای مسکونی تاثیر بسزایی دارد، اقلیم منطقه می باشد. راه حل های اقلیمی را میتوان از ویژگی های معماری ایرانی دانست.تمرکز بر معماری مسکونی به عنوان کالبد اصلی شهری مارا به این سمت رهنمون می سازد که در کنار شناخت شرایط و نگرش های اقلیمی، شکلی و غیره در دوره های قبل در پی بهبود شرایط سکونت و مسکن فعلی باشیم. در این مقالهسعی شده است با شناخت نوع معماری نمای ساختمان مسکونی در دو دوره پهلوی و معاصر در شهر بابلسر ، یافتنویژگی های بارز، شباهت و تفاوت های آن ها ، نقاط عطفی را درکمک به طراحی و معماری امروز داشته باشد. برای شناخت بیش تر موضوع از روش تحلیلی توصیفی استفاده شده و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی بوده است.. نتایج تحقیق نشان میدهد معماری مسکونی بومی کاملا در تطابق با اقلیم شکل گرفته و این تطابق در نما و شکل ظاهر ساختمان ها هم تاثیر گذاشته است. ویژگی هایی همچون نمای متخلخل، سقف شیبدار، استفاده از بازشوهای زیاد جهت کوران و تهویه هوا، برونگرایی و نیمه برونگرایی و فاصله از کف زمین میتواند نماد بارز معماری همساز بااقلیم معماری سنتی و الگویی جهت کمک به معماری معاصر باشد. این مقاله در جهت کمک به بهبود ساختمان سازی در دوره معاصر تهیه شده است تا معماری این دوره از هرجهت برابر اصول و استانداردهای منطقی باشد، به خصوص نماسازی سنتی و اسلامی درتمامی وجوه ساختمان سازی جایگزین نماسازی های بی روح غربی گردد

کلیدواژه ها:

بنای مسکونی ، معماری سنتی ، نگرش ، نمای ساختمان ، اقلیم