بررسی اثر متقابل ژنوتیپ در محیط و سازگاری اکوتیپهای زیره سبز

در این بررسی اثر متقابل ژنوتیپ در محیط و سازگاری زیره سبز با استفاده از 9 اکوتیپ در 5 محیط مختلف شامل 5 تاریخ کاشت در کرمان مورد مطالعه قرار گرفت و عملکرد دانه و صفات مورفولوژیک ارزیابی گردید. نتایج بهدست آمده نشان از تفاوت اکوتیپها در محیطهای مختلف از نظر عملکرد دانه داشت که بیانگر اثر متقابل تغییر در رتبه برای این صفت بود. بهمنظور ارزیابی سازگاری ضریب رگرسیون خطی براساس شاخص محیطی محاسبه گردید. براساس نتایج میتوان گفت که تمامی اکوتیپها حائز سازگاری عمومی مطلوباند، اما باتوجه به تفاوت قابل ملاحظه در ضرایب رگرسیونی حاصل و عملکرد اکوتیپها میتوان گفت که اکوتیپ سمنان (0/098-=b) دارای سازگاری خصوصی با محیطهای نامساعد و اکوتیپ کرمان (2/258=b) دارای سازگاری خصوصی با محیطهای مساعد می باشند. اکوتیپ خراسان شمالی نیز با 1/189=b و با توجه به عملکرد بالایی که داشت دارای سازگاری عمومی مطلوب میباشد. بنابراین اکوتیپ سمنان جهت کاشت در محیطهای مواجه با تنش، اکوتیپ کرمان جهت کاشت در محیطهای مطلوب و بدون تنشهای محیطی و اکوتیپ خراسان شمالی به عنوان اکوتیپ سازگار با محیطهای مختلف، معرفی میگردند.

کلیدواژه ها:

اثر متقابل ژنوتیپ در محیط ، اکوتیپ ، زیره سبز ، سازگاری