رابطه ی هوش معنوی با بلوغ آموزگاران ابتدایی شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی هوش معنوی با بلوغ آموزگاران شهر شیراز بود، پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری و تحلیل داده ها، توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش عبارت از کلیه آموزگاران ناحیه 2 شهر شیراز بود که در سال تحصیلی 1392-1391 در این ناحیه به کار اشتغال داشتند (1288 نفر). بر اساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، نمونه ای با حجم 300 نفر انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه بلوغ کارکنان، و پرسشنامههوش معنوی استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روایی محتوایی و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیلداده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه (به شیوه هم زمان) استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش معنوی و مولفه هایآن (زندگی معنوی با اتکا به هسته درونی و درک و ارتباط با سرچشمه هستی) و بلوغ معلمان و ابعاد آن (بلوغ کاری، بلوغ ذهنی، بلوغ روانی و بلوغ روانی) رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد. همچنین هوش معنوی و مولفه های آن (زندگی معنوی با اتکا به هسته درونی و درک و ارتباط با سرچشمه هستی) پیش بینی کننده ی معنادار بلوغآموزگاران می باشند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، بلوغ ، آموزگاران