شناسایی موقعیت استراتژیک مدیریت بحران دانشگاه فردوسی مشهد با استفاده از مدل ترکیبیSWOT و تحلیل سلسله مراتبی

کشور ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و مکانی خود، یکی از نواحی حادثه خیز جهان به شمار می رود و همواره در معرض بلایای طبیعی، انسان ساز و تروریستی قرار می گیرد که با خسارات مالی و جانی زیادی همراه است. سازمان ها هم بسته به نوع فعالیتی که در محیط دارند، با تغییرات و بحران هایی روبرو می شوند و چنان چه به آنها بی توجه باشند و یا آمادگی لازم برای رویارویی با آنها را نداشته باشند، صدمات و آسیب های جبران ناپذیری را متحمل می شوند. از جمله این سازمان ها می توان به دانشگاهها اشاره کرد، دانشگاه ها مهم ترین ابزار توسعه فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هرکشور به شمار می روند. لذا ثبات و نظم در آموزش عالی، ثبات پایدار و نظم اجتماعی را به ارمغان می آورد و بی ثباتی اجتماعی ره آورد بی ثباتی در آموزش عالی است. از این رو توجه به مسئله ی مدیریت بحران و شناخت و آگاهی از نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید مدیریت بحران دارای ضرورتی ویژه است. در این تحقیق به شناسایی عوامل داخلی و خارجی پیش روی مدیریت بحران در دانشگاه فردوسی مشهد و همچنین تعیین موقعیت استراتژیک آن از میان چهار موقعیت تهاجمی، دفاعی، انطباقی و اقتضایی با استفاده از مدل ترکیبی SWOT و AHP پرداخته شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که مدیریت بحران دانشگاه فردوسی در موقعیت تهاجمی قرار دارد. در نهایت پیشنهادهای کاربردی در جهت بهبود وضعیت مدیریت بحران دانشگاه فردوسی مشهد ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، ماتریس سوات ، تحلیل سلسله مراتبی ، شناسایی موقعیت استراتژیک