مدیریت پایدار مراتع ایران با تکیه بر دانش بومی

مطالعات پژوهشگران نشان میدهد که تاکید براستفاده ازفناوریهای پیشرفته و گسترش آن درمیان جوامع روستایی تاثیری جزتخریب محیط زیست وپیامدهای نامطلوب برروی منابع طبیعی نداشته است بشرامروزی باتوجه به افزیاش روزافزون جمعیت تصمیم به گسترش بهره مندی خود ازطبیعت گرفته است که این امرازطریق استفاده ازروشهای تولید حداکثر و مصرف نهاده های فراوان درسیستم کشاورزی و اعمال فشاربه زمین انجام می پذیرد شاید این روش درکوتاه مدت بتواند پاسخگوی نیازهای روزافزون انسان باشد ولی باکمی بررس یدرمی یابیم که این پاسخگویی عواقب منفی و جبران ناپذیری را درپی داشته است که ازآن جمله میتوان به تخریب مراتع جنگلها آلودگی آبها و زمینها و تخریب محیط زیست آبزیان و پرندگان اشاره نمود به همین علت پژوهشگران درسالهای اخیر به فکر استفاده ازروشهایی افتاده اند که علاوه برحفظ محیط زیست بتواند پاسخگوی نیازهای جمعیت جهان هم باشد دانش بومی یکی ازاین روشها است که درسالهای اخیرتوجه بسیاری ازمحققین را به خود اختصاص داده است باتوجه به روش دستیابی پشتیبانی به این دانش و کاربردی کردن آن درجوامع روستایی میتوان بیان نمود که بکارگیری دانش بومی و احیای مجدد این دانش ارزنده میتواند گامی مفید درپیشبرد اهداف توسعه پایدارمحسوب شود

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، مدیریت ، پایدار ، مراتع