ارزیابی ژنوتیپ های زود رس و دیر رس ماش بر عملکرد و اجزای عملکرد در منطقه شمال خوزستان

بهمنظور بررسی و مقایسه میزان سازگاری لاینهای زودرس و دیررس ماش در شمال خوزستان آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار و با فاکتور ژنوتیپ ، در اراضی کشاورزی مرکز تحقیقات صفی آباد شهرستان دزفول اجراگردید. با توجه به نتایج حاصله از این طرح از مقایسه عملکرد ژنوتیپ های مختلف ماش در دو گروه زود رس و دیر رس در یک تاریخ کشت در رابطه با بسیاری از صفات از قبیل عملکرد دانه و اجزای عملکرد اختلاف معنی داری به لحاظ آماری باهم ندارند. در بین ژنوتیپهای مورد بررسی ژنوتیپ VC 3713 ، که از ژنوتیپهای زودرس در این آزمایش میباشد، با عملکرد8752/71 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد دانه را بهخود اختصاص داد. این ژنوتیپ در مقایسه با رقم شاهد منطقه )رقم پرتو( از عملکرد بالاتری برخوردار بود. همچنین کمترین عملکرد دانه نیز در ژنوتیپ VO 3356 با میزان715/23کیلوگرم درهکتار بهدست آمد. در بین ژنوتیپهای زودرس بیشترین عملکرد در ژنوتیپ VC 3713 باعملکرد2548/57کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد در ژنوتیپ VC 3316باعملکرد1486/07 کیلوگرم در هکتار به دست آمد و در بین ژنوتیپهای دیررس بیشترین عملکرد در ژنوتیپ VO 3331 با عملکرد2229/13 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد در ژنوتیپ VO 3356 باعملکرد715/23 کیلوگرم در هکتار بهدست آمد

کلیدواژه ها:

ژنوتیپهای ماش ، زود رس ، دیر رس ، عملکرد و اجزای عملکرد