بکارگیری GIS و TOPSIS جهت اولویت بندی مناطق بیست و دو گانه شهر تهران از نظر شاخص های سلامت

امروزه با گسترش شهرنشینی و کیفیت متفاوت مناطق مختلف شهری، تصمیم گیری محل مناسب برای زندگی با توجه به معیارهای متفاوت مورد ارزیابی قرار میگیرد.بطور مثال میتوان به معیار های فرهنگی، اجتماعی،اموزشی، اقتصادی،سلامت و.... اشاره کرد که یکی از این فاکتورها شاخص های سلامت می باشد، به جهت تاثیری که بر روی سلامت بشر ایفا می کنند. به منظور تصمیم گیری محل مناسب برای زندگی با توجه شاخص های سلامت بکارگیری GIS جهت تحلیل و آنالیز مکانی و روش های تصمیم گیری چند معیاره جهت بهبود تصمیم گیری ها ضروری می باشد. به همین خاطر ما با تلفیق GIS و روش های تصمیم گیری چند معیاره 4 به اولویت بندی مناطق 22 گانه شهر تهران جهت زندگیبا در نظر گرفتن شاخص های سلامت پرداختیم. سپس با استفاده از داده های مرگ و میر روزانه شهر تهران و در نظر گرفتن علل هریک از مرگ ومیرها به عنوان یکی از فاکتورهای خطرساز 5 و همچنین بکارگیری روش TOPSIS به عنوان یکی از روش های تصمیم گیری چند معیاره به اولویت بندی مناطق شهر تهران جهت سکونت پرداختیم.با استفاده از روش تحلیل حساسیت ، هر یک از معیارها و تاثیری که در اولویت بندی نهایی مناطق دارند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در نهایت نقشه نهایی حاصل از اولویت بندی مناطق با استفاده از شاخص موران بررسی شد. نتایج نشان داد که مناطق از لحاظ شاخص سلامت دارای خود همبستگی مکانی بالایی هستند. همچنین نتایج اولویت بندی نشان داد که با توجه به این شاخص منطقه بیست و یک بالاترین ریسک و منطقه یک شهر تهران کمترین ریسک جهت سکونت را دارد.

کلیدواژه ها:

شاخص سلامت ، اولویت بندی ، تحلیل حساسیت ، روش GIS ، TOPSIS ، تهران