تاثیر معماری داخلی در تجلی معنا (نمونه موردی : فضاهای نمایشهای آیینی)

یکی از مهمترین چالشها در طراحی معماری فضای نمایشهای آیینی، تجلی معنا و مفاهیم ارزشمند اعتقادی است که باید توسط طراحی داخلی به بیننده القا گردد .غنا و کثرت مفاهیم و تعدد آیینها در منطقه جنوب، ضرورت توجه به این مقوله را امری بدیهی می سازد .در این پژوهش آیینهای محلی به دو بخش تقسیم شده اند :عده ای دل در گرو خاک دارند و با باد، زمین و درخت سخن می گویند (آیینهای بیابانی) و عده ای دیگر دل در گرو دریا دارند و با آب و آبی ها، آواز می خوانند (آیینهای دریایی). زندگی توأمان با این آیینها، فرهنگ خاص را برای جنوبی ها رقم زده است. به همین سبب در این پژوهش، نمایش های سنتی برآمده از دل این فرهنگ خاص و چگونگی تبدیل اندیشه و خیال به فضای معماری داخلی و نقش آن در تداعی و انتقال مفاهیم فضای نمایش های سنتی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. چارچوب روش تحقیق، روش راهبردی ترکیبی است که در ابتدابرای شناخت از مطالعات تفسیری- تاریخی، در مرحله تحلیل و نتیجه گیری از روش تحلیلی استفاده شده است. ابزارهای تحقیق نیز روش مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی، برداشت میدانی و مصاحبه بوده است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تصاویر، نمودارها و تحلیل های گرافیکی استفاده شده است. در فرآیند تحقیق تاکید بر نشانه شناسی بصری بوده تا بوسیله آن مفاهیم بازشکافت، بازخوانی و بازیابی شوند تا از طریق نشانه های قابل اجرا در معماری و طراحی داخلی، به تجلی معنا در فضا دست یافت. در نتیجه این فرآیند عناصر و اجزای معماری در طراحی شکل خواهد گرفت تا افراد با مشاهده این عناصر به درک مفاهیم اعتقادی و تعامل با آیین های مختلف بیابانی و دریایی دست یابند و در نهایت به فرآیند تبدیل اندیشه و خیال به فضای معماری داخلی در فضاهای نمایش های آیینی و چگونگی ایجاد آن از روی فکر و اندیشه مردم منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری داخلی ، نمایش آیینی ، تجلی معنا ، طراحی فضا ، درک مفاهیم