خلوتگاه در بستر زمان

تاریخچه خانه و مسکن و هم چنین اهمیت ان چه از بعد معماری و چه از بعد اجتماعی ان از کسی پوشیده نیست اما در عصر حاضر که مسکن به دور از اصالت های معماری ایرانی با ویژگی های فرازمانی و فرامکانی اش قرا گرفته این نیاز احساس میشود که نگاهی دوباره به این معماری در بستر زمان انداخت چرا که به گفته کریس ابل :موفقترین کارها در معماری معاصر احتمالا ان هایی است که چکیده و جوهری از گذشته دارند و چه گذشته ای رخشان تر از معماری ایرانی که دارای مبانی مشخصی در سه مقوله فرم ها،الگوها و مفاهیم که قابل تداوم اند. پرداختن به خانه در ایران سابقه طولانی دارد به گونه ای که در بسیاری از اثار منثور و منظوم عرفا (به ویژه قرن هفتم)، کتب و سفرنامه های تاریخی می توان به مبانی نظری ساخت خانه ایرانی رسیدو با بررسی ان ها به اصولی از جمله حریم ها پی برد.این که خانه های ایرانی به موضوع حریم خصوصی در کنار تکریم مهمان توجه داشتند و در این جاست که مبانی فکری معماران در طراحی و ساخت این خانه ها اشکار می شود که چگونه با ایجاد اتاق هایی بر مبنای پیمون های ایرانی حریم ها را به بهترین شکل ممکن تفکیک می نمودند.هدف از نگارش مقاله پیش روی بررسی همین مبانی فکری درمعماری داخلی خانه های ایرانی و انتخاب اتاق به عنوان یکی از عناصر پراهمیت ان در ایجاد ارزش های فضایی و حریم ها بوده چرا که نگارنده بر این عقیده است که زندگی ما امیزه ایست از سنت ها و ارزش های ملی و مذهبی همراه با الگوبرداری از غرب که نتیجه این تعارض ها در روح و روان افراد خانواده و ایجاد تنش در روابط خانوادگی دیده می شود.از ان جهت که حفظ پایداری فضای داخلی مسکنامروزی مستلزم یافتن الگویی است که در اقلیم های مختلف و زمان های متفاوت پاسخ گوی نیازهای افراد خانواده باشد، این پژوهش براساس تحقیقات کتابخانه ای به بررسی جامع جایگاه اتاق در خانه های ایرانی دوره صفویه تا به امروز پرداخته و در بخش نتیجه گیری به تفصیل ارائه راهکار و الگوی جدید بیان شده است.

کلیدواژه ها:

اتاق ، حریم و هویت ، خانه ، معماری ایرانی ، معماری داخلی