تولید گازاحیایی درواحدهای احیاءمستقیم سنگ آهن به روش گازی کردن زیست توده به منظور کاهش مصرف انرژی وآلودگی محیط زیست

امروزه استفاده ازسوختهای فسیلی درصنعت به دلیل مشکلات آلودگی محیط زیست وهمچنین محدودیت منابع با تردیدهایی مواجه شده واستفاده ازمنابع انرژی تجدید پذیر به عنوان راهی برای برون رفت ازاین معضل موردتوجه قرارگرفته است درمیان صنایع صنعت فولاد با تولید دوتن دی اکسید کربن CO2 به ازای تولید هرتن فولاد درردیف الوده کننده ترین صنایع واقع شده است همچنین با مصرف حدود 30گیگاژول انرژی حاصل ازمنابع فسیلی برای تولید یک تن فولاد این صنعت ازصنایع انرژی بردنیا نیز محسوب میشود درکشورایران صنعت فولاد عمدتا برپایه احیا مستقیم سنگ اهن و استفاده ازکوره قوس الکتریکی بنا نهاده شده است برای احیا سنگ آهن ازمخلوط گازهای منوکسید کربن Co و هیدروژن h2 که حاصل ریفرمینگ گاز طبیعی دربسترکاتالیستی است استفاده میشود انتشارگاز CO2 ناشی ازمصرف گازطبیعی و نیز مصرف بالای گازطبیعی به ازاتولید هرتن فولاد حدود 300نرمال مترمکعب توجه به جایگزینی آن را بایک منبع تجدید پذیرانرژی ضروری کرده است زیست توده ازسالهاپیش به عنوان یکی ازمنابع تجدید پذیرانرژی موردتوجه بوده است گازحاصل ازفرایند گازی کردن زیست توده مخلوطی ازگازهای CO ، H2 ، CO2 ومقادیرکمی هیدروکربنها و بخارآب می باشددراین مطالعه ترکیب گاز حاصل ازفرایند گازی کردن زیست توده تحت شرایط عملیات مختلف بررسی شده و باگازموردنیاز واحدهای احیا مستقیم مقایسه شده است درمیان روشهای مختلف گازی کردن زیست توده دربسترثابت دردمای 800 درجه سانتیگراد روشی مناسب برای تولید گاز احیایی می باشد درنهایت این گاز باعبور ازیک بسترکاتالیستی پایه نیکل به ترکیب نهایی موردنیاز واحدهای احیا مستقیم می رسد

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، انرژی تجدیدپذیر ، احیاءمستقیم ، گازاحیایی ، زیست توده ، بسترثابت