بررسی روند و مدلسازی مشخصه های دمایی به منظور شناخت تغییرات اقلیمی

صنعتی شدن جوامع بشری موجب افزایش گازهای گلخانه ای به خصوص گاز ((CO(2) شده است. طبق گزارشهای هیئتت بین الدول تغییر اقلیم (IPCC) اگر مقدار این گازها کاهش نیابد میانگین دمای زمین می تواند به میزان 1/1 تا 6/4 درجه سانتیگتراد یتا ستاغ 2100 افزایش یابد. بررسی روند زمانی پارامتر دما می تواند در تشخیص تغییرات اقلیمی موجود در منطقه کمک نماید. در این پژوهش به منظور شناسایی تغییرات زمانی و مدل سازی مشخصه های دمایی (حداقل، حداکثر و میانگین) در دو مقیاس سالانه و فصلی حوزه آبریز کارون شمالی از داده های 10ایستگاه موجود در محدوده حوزه استفاده شد. برای تعیین روند تغییرات بلند مدت آنها از آزمون آماری غیر پارامتری من = کندال و همچنیناز مدل های رگرسیونی و نرم افزار CurveExper به مدل سازی ریاضی این تغییرات اقدام گردید. نتایج نشان داد که در دمای میانگین، 30 درصد ایستگاه ها و در دمای حداقل 60 درصد ایستگاه ها شاهد روند معنی داری مثبت سالانه بودند و 30 درصد ایستگاه ها در دمای حداکثر شاهد روند معنی داری منفی سالانه بودند. و همچنین 30 درصد ایستگاه ها در دمای حداقل شاهد روند معنی داری مثبت در تمام فصل ها بودند.

کلیدواژه ها:

تعییر اقلیم ، آزمون من- کندال ، روند دمایی ، مدل سازی