ارتقای کیفیت هوا در شهرها از طریق برنامه ریزی کاربری زمین؛ بررسی تجربه شهر چاتانوگا در ایالت تنسی آمریکا

در سالهای اخیر بیشترین میزان انتشار کربن و سایر آلاینده های هوا، در شهرها اتفاق می افتند. الگوهای کاربری زمین و نمودهای کالبدی آن تحت عنوان شکل شهری، به عنوان برونداد اصلی مطالعات برنامه ریزی شهری، با تاثیرگذاری بر نوع حرکت و میزان سفر بین فعالیت های مکان یافته حاصل از آن الگوها، به طور مستقیم بر میزان آلودگی هوا و مصرف انرژی اثرگذارند. الگوهای کاربری زمین می توانند با دور یا نزدیک کردن محل کار، محل زندگی و اوقات فراغت از یکدیگر توسط مقررات منطقه بندی تک کارکردی یا چندکارکردی، میزان استفاده از وسایل نقلیه شخصی و همچنین آلودگی هوا را شدت بخشند. در این راستا، 5 شاخصه اصلی الگوهای کاربری زمین و شکل شهری که کیفیت هوا را تحت تاثیر قرار می دهند شامل: افزایش تراکم، ترکیب کاربری های مختلف و سازگار، دسترسی به حملونقل عمومی، افزایش کیفیت طراحی شهری و مطلوبیت محیطقابل پیاده روی و توسعه خوشه ای فعالیت هاست. همچنین، برخی از راهبردهای برنامه ریزی کاربری زمین که 5 اصل مذکور را در برمی گیرد، شامل توسعه حمل ونقل-محور، توسعه می انافزا، باز-توسعه زمینه ای متروک و آلوده، توسعه مختلط، توسعه پیاده-محور، توسعه نو-سنتی، توسعه مراکز فعالیت متمرکز، تقویت مراکز شهری و تعادل نواحی بهعنوان محل کار و زندگی است. در این مقاله سعی بر آنست تا با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش اسنادی، و با معرفی تجربه شهر چاتانوگا در ایالت تنسی آمریکا، به تبیین راهکارهای اجرایی اصول پیشگفته جهت کاهش آلودگی هوا در شهرها از طریق تغییر نظام کاربری زمین پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی کاربری زمین ، کیفیت هوا ، انتشار کربن ، چاتانوگا