مطالعات جدایش مغناطیسی بر روی نمونه سنگ آهن کم عیار حاوی سیلیس

با توجه به نیاز مبرم صنایع مصرف کننده آهن به کنسانتره ای با کیفیت مطلوب و همچنین کاهش ذخایر پرعیار معدنی با ترکیبات کانی شناختی پیچیده، ارزیابی و بررسی علمی و دقیق شیوه های پرعیارسازی آهن در کشور ضروری است. در این تحقیق راه های افزایش عیار آهن در محصول نهایی با فرایندهای جدایش تر و خشک با استفاده از پارامترهایی همچون دانه بندی، میزان خردایش و دورجداکننده مورد آنالیز و بررسی قرار گرفته است. لذا به منظور انجام پروژه و حصول اهداف مطلوب ابتدا نمونه با عیار آهن 32 درصد مورد م طالعه کانی شناسی قرار گرفت تا نحوه درگیری کانی های مختلف شناسایی گردد. کانی با ارزش مگنتیت و کانی باطله عمدتاً ترکیبات سیلیکاته می باشند. مطالعات درجه آزادی نشان می دهد تقریباً تمام کانی ها در محدوده ابعادی (75+150- میکرون) درجه آزادی بالای 80 درصد دارند. نتایج حاصل از آزمایش ه ای فراوری نشان می دهد با استفاده از جداکننده مغناطیسی خشک شدت پائین در دانه بندی های مختلف نمی توان به استحصال کنسانتره ای مناسب از لحاظ عیار و بازیابی دست یافت ولی با خردایش نمونه با آسیای گلوله ای به مدت 42 دقیقه و شستشوی با جداکننده مغناطیسی تر شدت ائین می توان به کنسانتره ای با عیار 62 درصد و بازیابی 89 درصد دست یافت.

کلیدواژه ها:

سنگ آهن ، دانه بندی ، جدایش مغناطیسی خشک و تر