ارزیابی پتانسیل اراضی دشت شهرکرد برای اجرای انواع سیستم های آبیاری به منظور مدیریت بهره برداری از منابع آب

عوامل متعددی در انتخاب سیستم های آبیاری در مقیاس منطقه ای دخالت دارند. گزینش یک سیستم مناسب آبیاری می تواند کمک موثری در استفاده از آب و منابع موجود و افزایش بازده آبیاری داشته باشد، بنابراین پهنه بندی منطقه از لحاظ تعیین مکانهای مناسب و نامناسب جهت اجرای سیستم های مزبور باید به عنوان یک اصل مهم در برنامه ریزی های آبیاری مد نظر قرار گیرد. در این مطالعه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به عنوان ابزاری کاربردی، پراکندگی پارامترهای کیفی آب، توپوگرافی، نفوذپذیری خاک و مشخصات اقلیمی در دشت شهرکرد، طبق روش رتبه دهی به عوامل مؤثر در انتخاب سیستم های آبیاری، پتانسیل مکانهای مناسب جهت اجرای انواع سیستم آبیاری اعم از آبیاری ثقلی، بارانی و قطرهای شناسایی گردید.این پارامترها پس از درون یابی به روش Kriging در نرم افزار( ArcMap (9.3 و تشکیل و تلفیق لایه های اطلاعاتی، دشت شهرکرد پهنه بندی گردید. طبق نتایج، منطقه مورد مطالعه با وسعتی بالغ بر 623 (km2) جهت اجرای سیستم های ثقلی در % 21/5 درصد منطقه نامناسب و برای % 77/5 مناسب است. برای سیستم قطرهای در % 16/7 از ناحیه ضعیف، بسیار ضعیف و خنثی قرار داشته و % 83/3 ناحیه، خوب و عالی است. همچنین نقشه پهنه بندی سیستم های بارانی نشان میدهد که برای (سنترپیوت و لینیر، ویل موو و کلاسیک متحرک، ثابت و قرقرهای) به ترتیب در 84/5، 83/3، 54/5، 81/4 درصد از دشت دارای پتانسیل بالا و در 15/5، 5/7، 45/16، 18/6 درصد آن از پتانسیل پایینی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، سیستم های آبیاری ، روش امتیازدهی ، درونیابی کریجینگ