منظرشهری درنگاه استراتژیک

با روند روبه رشد توسعه که در پی تحولات سریع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جوامع اتفاق میافتد، دامنه گسترش کالبدی شهرها فراتر از اراضی پیرامونی رفته و به سکونتگا ههای مجاور که به شکل روستاهایی خودکفا در طولتاریخ شکل گرفته است، میرسد. روستاهای مورد اشاره در ابتدا به عنوان سکونتگا ههای حاشیه شهر، و با ادامه روند گسترش شهری به شکل محلاتی درون شهرها تغییر چهره مییابند.جماران، اما مزاده قاسم، چیذر، ده ونک، اوین، درکه، فرحزاد، طرشت و بسیاری دیگر از محل هها که در محدوده کنونی شهر تهران قرار گرفت هاند، در گذشت های نه چندان دور روستاهایی بود هاند که در عین خودکفایی مناسبات بسیاری نیز با یکدیگر داشتند. پیچیدگی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، کالبدی و ترافیکی در محله جماران که در گذشته به عنوان یک روستای کوهستانیدر شمیران مطرح بوده است با تلفیق خصوصیات روستایی و شهری در ابعاد مختلف، موجب میشود که این مجتمع زیستی نه از خصوصیات کامل یک روستا برخوردار بوده و نه ویژگیهاییک جامعه شهری را در خود داشته باشد. همچنی ن پیوندخوردناین محله با فرهنگ سیاسی- انقلابی ایران بر اهمیت شناخت صحیح این بافت جهت برنام هریزی سنجیده تر برای آن میافزاید و موجب ناکافی و ناکارآمد شدن طر حهای موضوعی و موضعیم یشود. این نوشتار که به جستجوی راهبردهای ساماندهی منظر شهری روستاشهر جماران در تهران م یپردازد مشتمل بر چهار بخش است : بخش اول،کلیات تحقیق، بخش دوم، موقعیت وویژگیهای روستاشهر جماران و در بخش سوم سازمان فضایی محله جماران مورد تحلیل قرار میگیرد و در نهایت راهبردهای ساماندهی منظر شهری ارائه می شود

کلیدواژه ها:

روستاشهر ، منظر شهری ، جماران ، رویکردکل نگر ، سازمان فضایی تاریخی و ذهنی