ناهمگونی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های بالینی سالمونلا در تهران

سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 838

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJMM-2-2_004

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1393

چکیده مقاله:

زمینه و اهداف: گونه های سالمونلا یکی از مهم ترین عوامل بیماریزای قابل انتقال از غذا، در سراسر جهان محسوب می شوند. مقاومت آنتی بیوتیکی، یک مسئله رو به افزایش در ایزوله های سالمونلا بوده و مشکلات گسترده ای را جهت درمان آنتی بیوتیکی بیماری های ناشی از این گروه باکتری ها ایجاد کرده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های سالمونلای جدا شده از برخی بیمارستان های شهر تهران بود روش بررسی: سویه های سالمونلا از بیمارستان های مختلف شهر تهران در طی سال های 86 جداساز - 87ی و مورد مطالعه قرار گرفتند. این ایزوله ها با استفاده از تست های بیوشیمیایی و سرولوژیک تعیین هویت گردیدند. حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های جدا شده نسبت به آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی بر اساس روش استاندارد تعیین شد. یافته ها: مقاومت کلی بین 136 ایزوله جداسازی به شرح زیر بود: 60 ایزوله 1/44٪ مقاومت به استرپتومایسین، 31 ایزوله 8/22٪ مقاومت به کانامایسین26 ایزوله 1/19٪ مقاومت به نئومایسین و 1 ایزوله 7/0٪ مقاومت به توبرامایسین. هیچ کدام از، ایزوله ها به جنتامایسین مقاومتی نشان ندادند. همچنین وجود الگوی متفاوتی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی به تفکیک سروگروه های مختلف سالمونلا در این مطالعه مشهود بود. به طوریکه میزان بالای مقاومت 80٪ به استرپتومایسین در سالمونلای گروه Bو به میزان کمتر 69٪ در سالمونلای گروه Cو بسیار کم 10٪ در گروه Dوجود داشت. این مسئله در مورد کانامایسین صادق بود زیرا میزان مقاومت ناهمگون در گروه های B، C و D ، به ترتیب 3/14٪، 2/47٪ و 8/4٪ بود. در مورد نئومایسین نیز نسبتًا همین تناسب وجود داشت. اما فقط 7/4٪ ایزوله های گروه Bسالمونلا به توبرامایسین مقاوم بودند و در مورد جنتامایسین هیچ مقاومتی بین ایزوله هامشاهده نگردید. نتیجه گیری: این مطالعه الگوی ناهمگونی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی را در میان پنج آنتی بیوتیک مورد بررسی در بین ایزوله های سالمونلا نشان داد. به طوریکه مقاومت به استرپتومایسین و تا اندازه ای کانامایسین قابل توجه بود ، اما نسبت به توبرامایسین و جنتامایسین بسیار پایین و یا صفر بود. همچنینی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان سروگروه های مختلف متفاوت بود که نشان از اهمیت بررسی آنتی بیوم گرام به تفکیک سروگروه ها و سرانجام اتخاذ تصمیم درمان آنتی بیوتیکی خاص هر سروگروه دارد

کلیدواژه ها:

نویسندگان

رضا رنجبر

مرکز تحقیقات بیولوژی مولکولی،دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله

علی ناغونی

گروه میکروب شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

بهمن تبرائی

بخش واکسن های باکتریایی انستیتو پاستور ایران