مزار پیرمراد ، منظر فرهنگی - آیینی شهرستان بانه

منظر فرهنگی مفهومی دربردارنده ارزش های فرهنگی - طبیعی بوده که حاصل تعامل میان انسان و طبیعت در طول تاریخ است . علاوه بر این مناظر فرهنگی در برگیرنده ، حافظ و بیانگر هویت و تاریخ یک منطقه و ساکنین آن هستند و از این رو حفاظت از مناظر فرهنگی و ارزش های آن از اهمیت به سزایی برخوردار است . منظر فرهنگی ، منطقه ای جغرافیایی را شامل می شود که در آن آثار فرهنگی و جلوه های طبیعی با رویدادهای تاریخی و فعالیت های انسانی درهم آمیخته است . این مفهوم در عرصه میراث بین المللی شرح و بسط پیدا کرده و به عنوان بخشی از تلاش های صلح جویانه جهانی مطرح می شود. منظر فرهنگی ، منظری طبیعی است که با فعالیت گروهی انسانی شکل پیدا کرده و می تواند از مناطق شهری و تاریخی وسیع تا یک مزرعه کوچک را دربرگیرد. محوطه مزار پیرمراد در پیوند با طبیعت پیرامون شهرستان بانه ، به عنوان منظر فرهنگی ارگانیک ، یکی از مکان های آیینی در این شهرستان است ، که براساس ویژگی های جغرافیایی و ارتباط نزدیک با طبیعت از یک سو و قرار گرفتن در حاشیه شهر از سوی دیگر ، به نقطه عطفی از نظر مذهبی و تفرجی در زندگی مردم تبدیل شده است . هدف اصلی در پژوهش حاضر بیان مبانی و مفاهیم فرهنگی - آیینی متبلور در منظر طبیعی ایران است که تداوم باورهای آیینی کهن را در دوران اسلامی و تاکنون جلوه گر ساخته است . سعی بر آن است با بررسی نمونه موردی مزار پیرمراد تداوم فرهنگ و آیین که از میراث با ارزش این خطه باستانی است نشان داده شود. پیوند با طبیعت ، نیازهای روحی و فیزیکی استفاده کنندگان را برآورده می سازد و همین امر باعث بقا و تداوم آن در طول زمان و شاخص شدن آن به صورت مجموعه ای واحد شده است . به کمک بازشناخت این ساختار می توان در ساماندهی منظر فرهنگی و هماهنگ با نظام طبیعت در زندگی امروز بهره برداری لازم از این سایت فرهنگی - طبیعی را به عمل آورد.

کلیدواژه ها:

منظر فرهنگی ، منظر طبیعی ، مزار پیرمراد ، ادراک فضا ، هویت مکان