نگرش برخصوصی سازی راه آهن ملی ژاپن ( مروری بر تغییرات اجرایی )

در سال ١٩٨٧میلادی، راه آهن مل ی ژاپن (JNR) خصوصی شد و بـه شـش شـرکت مـسافربر ی JR و یـ ک شـرکت سراسری باربر ی ر یلی JR تفک یک شد . هدف اصل ی این مقاله بررسی چگونگی خصوصی شدن JNR و عملکرد JR هـا پس از ١٠ سال از خصوصی سازی است . ویژگی های متمایزکننده ی خصوصی سازی JNR عبارتند از : )١ تفکیـ ک افقـ ی ( یا ز یر شاخه های منطقه ای ) ؛ )٢ جدایی مسافر از بار؛ )٣ ادغام عمودی ( یا ادغام عملکرد با زیرساخت ) ؛ )٤ یارانه ی کلـ ی برای JR های با تراکم پا یین؛ )٥ تاسیس یک موسسه ی واسطه؛ و )٦ امکـان انجـام کارهـا ی غ یـ ر ر یلـ ی . در بـس یاری از زمینه ها مثل وضع یت مال ی، ک یفیت کل ی خدمات، کارآ یی کارکنان و هز ینه هـا ی عملکـرد ی JR هـا به ینـه سـاز ی هـا یی داشتند . نرخ تصادفات پس از خصوص ی سازی افزا یش نیافت، اگرچه، کرا یـ ه هـا پـس از خـصوص ی سـاز ی تقریبـا سـال یانه افزایش یافتند . هرچند، چالش های ز یادی مانند تسو یه ی وام هـا ی بلندمـدت JNR ، فـروش سـهام بـاق ی مانـده ی JR ،مشکلات مالی در سه حوزه که درآمد سرما یه ایJR هـا کـاهش یافـت و عـدم رقابـت در ز یمنـه ی ترابـر ی بـرا ی JR هم چنان باقی مانده اند . هرچند عموما، فرآیند خصوصی سازی منجر به افزایش کارآیی و بازدهی می شود