بررسی ارتباط چند معیار فیزیولوژیک مقاومت به خشکی با عملکرد چغندرقند

این تحقیق به منظور انتخاب ژنوتیپ های متحمل در برابر تنش خشکی در سال 1381 در ایستگاه تحقیقاتی زرقان- فارس به صورت کرت های یک بار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار به اجرا در آمد . رژیم های آبیاری شا مل: آبیاری در حد بهینه ، تنش ملایم (آبیاری به میزان 75% نیاز آبی بهینه) و تنش شدید (آبیاری به میزان 50 % ا آبیاری بهینه) به عنوان فاکتور اصلی و ده ژنوتیپ چغندرقند (رسول (شاهد)، BP-مشهد، MST261-W- W-1014-79 W-1005-79، ، 7221-I-79،W-1006-79 ، ،MSTC2-W-7221-I-79 MSTNB1-W-7221-I-79 ،MSTR-W-7221-I-79 ،7221-I-79) به عنوان فاکتورفرعی در نظر گرفته شدند . اعمال تنش از مرحله شش برگی آغاز شد و تا پایان فصل رشد ادامه یافت . نتایج نشان داد که ژنوتیپ ها از لحاظ پتانسیل آب برگ در بیشتر مراحل رشد ، دمای سایه انداز گیاهی در دو مرحله ( 104 و 135 روز بعد از کشت)، پتانسیل فشاری در یک مرحله ( 135 روز بعد از کشت) و سرعت از دست رفتن آب در برگ و محتوای آب اولیه در دو مرحله ( 107 و 138 روز بعد از کشت) اختلاف معنی داری نشان دادند. ژنوتیپ ها از لحاظ پتانسیل اسمزی هیچ اختلاف معنی داری نداشتد. مقایسه بین صفات فیزیولوژیک و عملکرد ژنوتیپ ها نشان داد که ژنوتیپ ها ی 79-I-7221 و MST261-W-7221-I-79 با عملکرد ریشه بالا، کمترین دمای سایه انداز گیاهی و ژنوتیپ های BP ،W-1014-79- مشهد و رسول (شاهد) با درصد قند قابل استحصال بالا ، کاهش چشم گیری با اعمال تنش در صفات پتانسیل آب برگ و سرعت از دست رفتن آب در برگ بریده شده از گیاه داشتند . همچنین عملکرد شکر سفید این پنج ژنوتیپ در سطح بالاتری از دیگر ژنوتیپ ها قرار گرفت . کمترین و بیشترین پتانسیل اسمزی به ترتیب مربوط به 7221-I-79 و MST261-W-7221-I-79 بود. همچنین ژنوتیپ MST261-W-7221-I-79 دارای پتانسیل فشاری بالا بوده که اثر پتانسیل اسمزی بالا را جبران نموده است.

کلیدواژه ها:

مقاومت به خشکی ، معیار فیزیولوژیک و عملکرد چغندر قند