بررسی اثر کم آبیاری بر کارایی زراعی، کارایی فیزیولوژیکی و کارایی بازیافت ظاهری نیتروژن در ذرت TC 647 در شرایط آب و هوایی خوزستان

برای بررسی اثر کم آبیاری بر کارایی زراعی و اجزای آن آزمایشی بصورت فا کتوریل در قالب طرح بلو ک کامل تصادفی در سه تکرار در تابستان سال ۱۳۸۳ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین به اجرا درآمد . عوامل مورد بررسی در این آزمایش، نیتروژن در سه سطح (N1: صفر کودی، N2: 180kg/ha و N3:270kg/ha) و تنش خشکی در چهار سطح (S1: آبیاری نرمال، S2: خشکی در مرحله رویشی، S3: خشکی در مرحله گلدهی و گرده افشانی و S4: خشکی در مرحله پر شدن دانه ) بود . ملاحظه گردید که کارایی زراعی در سطوح S1,S2,S3 با افزایش مصرف نیتروژن کاهش یافت، اما کارایی زراعی در سطح S4 با افزایش مصرف نیتروژن افزایش یافت . کارایی فیزیولو ژیکی در سطوح S1,S2,S3 با افزایش مصرف نیترو ژن روند نزولی از خود نشان داد، اما مشاهده گردید که در سطح S4 با افزایش مصرف نیترو ژن افزایش یافت . کارایی بازیافت ظاهری در سطوح S1,S3,S4 با افزایش مصرف نیترو ژن کاهش یافت، اما در سطح S2 با افزایش مصرف نیتروژن افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

ذرت ، نیترو ژن ، کم آبیاری ، کارایی زراعی ، کارایی فیزیولو ژیکی و کارایی بازیافت ظاهری