اثر روشها و تراکم کاشت بر رشد، اجزای عملکرد و عملکرد دانه گلرنگ رقم محلی اصفهان

به منظور بررسی اثر روش و تر اکم کاشت بر رشد و عملکرد دانه گلرنگ، آزمایشی در سال زراعی 84-83 در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین ، ملاثانی اجرا گردید . طرح آزمایشی مورد استفاده ، کرت های خرد شده در قالب طرح بلو ک های کامل تصادفی با سه تکرار بود . عامل اصلی شامل د و روش کاشت (مسطح و جوی پشته) و عامل فرعی شامل سه تراکم کاشت (20، 30 و 40 بوته در مترمربع) بودند. نتایج نشان دادند که وزن خشک گیاه با روش مسطح (72/1 گرم در مترمربع ) و ردیفی ( ۶۸ گرم در مترمربع ) حاصل شد . بیشترین وزن خشک گیاه با 82/5 گرم در متر مربع با تر اکم ۴۰ بوته در مترمربع بدست آمد . بیشترین و کمترین عملکرد دانه با کشت مسطح( ۲۱۱۰ کیلوگرم در هکتار) و در کشت ردیفی ( ۲۰۰۱ کیلوگرم در ) هکتار حاصل گردید . عملکرد دانه با تر اکم کاشت ۳۰ بوته در مترمربع ۲۴۷۱ کیلوگرم در هکتار) افزایش یافت و سپس کاهش نشان داد . از بین اجز ای عملکرد دانه ، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه حساسیت بیشتری نسبت به کشت مسطح و تر اکم کاشت و اکنش نشان دادند . تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه با افزایش تر اکم کاشت تا ۳۰ بوته در مترمربع افزایش داشت و پس از آن روند نزولی از خود نشان داد . با توجه به اثر مطلوب توزیع یکنواخت بوته در واحد سطح و سازگاری گلرنگ به روش کاشت مسطح ، با تر اکم کاشت ۳۰ بوته در مترمربع برای تولید گلرنگ در شرایط مشابه با آزمایش حاضر می تواند است مناسب باشد.

کلیدواژه ها:

روش کاشت ، تراکم بوته ، عملکرد دانه ، گلرنگ