مطالعه اثر زیرشکن و کودهای ریز مغذی سولفاتهای روی و منگنز بر رشد و عملکرد گندم

گندم از مهم ترین گیاهان زراعی است که تأمین کننده نیا ز غذایی انس آن هاست بنابراین افزایش تولید گندم و بالا بردن کیفیت آن به منظور خود کفایی از ضروریات است . هدف از این تحقیق بررسی اثر زیرشکن و کودهای ریز مغذی سولفات های روی و منگنز بر عملکرد و اجرای آن بر دو رقم گندم است . این مطالعه در سال زراعی 82-1381 بصورت کرت های دو بار خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد . فاکتور اصلی سطوح مختلف زیر شکن در دو سطح (استفاده از زیرشکن تاعمق ٧٠ سانتی متری و عدم کاربرد زیرشکن), فاکتور فرعی مصرف کودهای ریز مغذی در چهار سطح (شاهد, مصرف ٤٠ کیلو گرم سولفات روی در هکتار, مصرف ٤٠ کیلو گرم سولفات منگنز در هکتار و مصرف توام ٤٠ کیلو گرم سولفات روی و منگنز در هکتار) و فا کتور فرعی ,فرعی دو رقم گندم بو د (میلان و تجن ). آزمایش دارای سه تکرار و شانزده تیمار بود . نتایج آزمایشات نشان داد کهاختلاف چشمگیری در سطوح فا کتورهای اصلی در عملکرد گندم وجود دارد . عملکرد گندم در کرت هایی که زیرشکن بکار رفته بود به 5376/67 کیلوگرم در هکتار رسید . در حالیکه در کرت هایی که از زیرشکن استفاده نشده بود عمل کرد 4523/3 کیلوگرم در هکتار بود . این اختلافات از لحاظ آماری معنی دار شد (5%>p). مطالعه بررسی اثر کودهای ریز مغذی بر گندم نشا ن داد که اختلاف معنی داری بین سطوحمختلف این تیمار در سطح احتمال ٥ درصد وجود دارد . عملکرد گندم در تیمار شاهد 4713/32 کیلوگرم در تیمار سولفات منگنز بکار رفته بود ٤٦٩٠ کیلوگرم سولفات روی ٥١٧٥ کیلو گرم و در تیماری که ترکیب دو کود سولفات روی و منگنز بکار رفته بود 4803/32 کیلوگرم در هکتار بود . در بررسی صفاتی مانند تعداد گره , تعداد سنبلچه در خوشه و تعداد دانه در خوشه رقم میلان (به ترتیب : 6/48، 15/21 و 32/45) بر رقم تجن برتری داشت و رقم تجن با میانگین وزن هزار دانه 43/46 بر رقم میلان برتری نشان داد . تمامی این اختلافات از لحاظ آماری در سطح یک درصد معنی دار شدند.

کلیدواژه ها:

زیرشکن ، سولفات روی ، سولفات منگنز ، عملکرد گندم