تاثیر روش کاشت مستقیم و نشاء کاری در زمان های مختلف در دو روش آبیاری کرتی و پشته ای روی درصد سبز و عملکرد پنبه

به منظور بررسی مقدار آب مصرفی پنبه رقم ورامین و تاثیر آن بر عملکرد و اجزای آن در دو الگوی کشت مستقیم و نشاء کاری با استفاده از دو روش آبیاری کرتی و نشتی آزمایشی به صورت فا کتوریل در چهار تکرار در ١٣٨١ درایستگاه تحقیقاتی رودشت انجام شد . فاکتورها شامل دو روش آبیاری (کرتی‐ نشتی ) و چهار زمان کاشت (کاشت در زمین اصلی‐ انتقال نشاء 20، 30 و 40 روز بعد از زمان کاشت در زمین اصلی) بوده است . نتایج این بررسی نشان داد که بین روش های آبیاری و همچنین بین زمان های کاشت ازنظر آماری اختلاف معنی دار وجود داشته است مقایسه میانگین ها مشخص کرد که روش آبیاری کرتی برتر از روش آبیاری نشتی بوده ، همچنین کاشت در زمین اصلی و انتقال نشاء ٢٠ روز بعد با متوسط عمل کرد ٣٠٥٦ و ٢٩٧٢ کیلوگرم در هکتار در کلاس برتر قرار گرفته است . همچنین بررسیها نشان داد که تعداد غوزه در بوته و متوسط وزن هر غوزه ، در بوته نیز در تیمار کاشت در زمین اصلی و انتقال نشاء ٢٠ روز بعد برتر از سایر تیمارها بوده است . بیشترین متوسط ار تفاع بوته مربوط به تیمار انتقال نشاء ٣٠ روز بعد بوده است . بیشترین درصد سبز بین تیمارها مربوط به انتقال نشاء ٢٠روز بعد بوده است . همچنین تیمار کاشت در زمین اصلی به روش کرتی نسبت به سایر تیمارها حدودًا ٥% زودرس تر بوده است . با توجه به نتایج بدست آمده در سال اول آزمایش بنظر میرسد تیمار انتقال نشاء ٢٠ روز بعد با روش کرتی برتر از سایر تیمارها است.

کلیدواژه ها:

نشاءکاری ، آبیاری ، عملکرد ، پنبه