مصادیق معماری پایدار در معماری بومی و سنتی یزد

امروزه با رشد شهرها، شاهد بناهایی هستیم که شاید هیج نشانی از توجه به شرایط اقلیمی ندارند و یا کمتر به آن توجه می نمایند. معماری سنتی ایران در بخش های مسکونی، غیرمسکونی و تلفیق این دو به صورت شهر ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و محیط زیست، نیازهای اقلیمی هر منطقه را نیر درنظر دارد. فنون و قواعد موجودآن، بسیاری از مفاهیم نوین معماری پایدار، از جمله بهره گیری از انرژی های طبیعی را شامل می شود که متاسفانه در سالهای اخیر با سهل انگاری روبرو شده است؛ گویی سفارش دهندگان و سازندگان بناها در پی الگویی خارج از این سرزمین اند که این گونه به تقابل با محیط زیست و ساخت اکولوژیک پرداخته اند. این مقاله ضمن تعریف معماری پایدار و سنتی، به ویژگی های اقلیمی استان یزد و معماری بومی مناطق گرم و خشک ایران پرداخته است. سپس جهت بررسی میزان انطباق م عیارهای ت وسعه پایدار در یزد دو نمونه بنا، خانه رسولیان و باغ دولت آباد را مورد تحلیل قرار داده است. این مقاله قصد دارد شناخت بیشتر و سپس الگوبرداری از معماری سنتی ایران را ترویج نماید. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است که اطلاعات از مطالعات میدانی، بازدید محل های مورد نظر، جستجو در منابع اینترنتی و کتابخانه ای، گردآوری شده اند. از نتایج تحلیل داده ها، فرم ساختمانی پایدار، استفاده از مصالح محلی در دسترس، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر، احیای طبیعت به عنوان نمونه های موفق در بهره گیری از اصول معماری پایدار در طراحی معماری سنتی شهر یزد جهت پاسخگویی به شرایط اقلیمی منطقه، را می توان نام برد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، طراحی اقلیمی ، معماری سنتی ، یزد