بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با رویکرد مشارکت جویانه در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار (نمونه موردی: محله مهدی آباد شیراز)

سودمندی رویکردهای مشارکت جویانه و استفاده از مشارکت مردمی در پروژه های نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری، امری انکارناپذیر است به طوری که، امروزه ارگان های دولتی، مقامات تصمیم گیرنده و مجریان طرح ها، همگی به این موضوع واقف شده اند که حضور و مشارکت مردم در امور شهر به ویژه بافت های فرسودهو تاریخی، نقش اصلی را در تحقق پذیری این طرحها ایفا می نمایند . توسهه پایدار شهری از طریق تصمیم گیری مشارکتی در سطح محلی امکان پذیر می گردد زیرا این سطح مماس با نیازهای زندگی افراد است . در این راستا هدف اصلی این پژوهش توصیفی-تحلیلی بررسی نقش مشدارکت شهروندان در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده محله مهدی آباد می باشد که می توان با استفاده از الگوهای توانمندسازی و مشارکت جمعی از نیروی همه ی بهره وران در جهت ساماندهی و تجدید ساختار بافت های فرسوده در راستای نیل به اهداف توسعه پایدار بهره جست. بدین منظور طبق یافته های تحقیق می بایست درآمدهای ناپایدار و مشکل آفرین محله (فروش تراکم، تغییر کاربری و ...) با منابع پایدار (عوارض کسب، عوارض نوسازی و ...) جایگزین شود. همچنین اتخاذ تدابیر تشویقی و ارائه تسهیلات ویژه برای جلب مشارکت بخش خصوصی در زمینه سدرمایه گذاری درسطح محله، سبب افزایش کیفیت محیط زندگی و پایداری توسعه در فرآیند نوسازی محله خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مشارکت اجتماعی ، بافت فرسوده ، توسهه پایدار ، محله مهدی آباد ، شیراز