نیارش در معماری پایداری، نگاهی به روش های مقاوم سازی طاق و تویزه

فرهنگ امروزین ما که نتیجه برخورد انسان با طبیعت در طول تاریخ بوده، بر پایه های تجربه و دانش گذشته استوار است. ویژگی های جغرافیایی و اقلیمی، انسان را در انتخاب چگونگی برخورد با مشکلات خاص هر سرزمین، با استفاده از عناصر همان سرزمین، و ساخت ابزار و شیوه متناسب با نیازهای خود، بارور و مجرب گردانیده است. کشور ما در منطقه ای زلزله خیز واقع است، لذا معماران در طول تاریخ همواره سعی در ایجاد و تکوین گونه ای از معماری نموده اند که با خصوصیات اقلیمی تطابق داشته، از مصالح بوم آورد استفاده نموده و در مقابل زلزله و حرکات زمین پایدار باشد. لذا در این گام موفق به تکوین مسائل نیارشی گشته و در طراحی و اجرای پوششها به گونه ای پایدار دست یافته اند. در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی تهیه شده است، روش های مقاوم سازی طاق ها و تویزه ها در معماری سنتی ایران مورد بازشناسایی قرار گرفته اند و تکنیک های نیارشی متنوع آن که موجب ایجاد معماری پایدار گشته اند، معرفی شده اند. اعمال این تکنیک ها در طی مراحل طراحی و اجرا، برای ایجاد یک معماری پایدار در برابر حرکات زمین، راهنمای خوبی برای م عماران امروز خواهد بود.

کلیدواژه ها:

طاق و تویزه ، معماری پایدار ، نیروهای رانشی ، استحکام بخشی