بررسی تأثیر اقلیم در روند طراحی فضاهای شهری ایران

شهر و اقلیم، تأثیر گذاری ت نگاتنگی بر یکدیگر دارند. در بررسی شهرسازی بومی ایران، به روشنی این نکته حاصل می شود که تمامی فضاهای شهری سنتی، کاملاً براساس اصول پایداری شهری در جهت استفاده حداکثر از انرژیهای طبیعی و مقابله با گرما و سرمای آزار دهنده طراحی شده اند؛ تفاوت روشنی که میان پیوستگی بافت شهری در اقلیم گرم و خشک و گسستگی بافت شهری اقلیم گرم و مرطوب وجود دارد، گواه این مدعا است. بافت قدیمی شهرهایی چون یزد و کرمان، جهت آسایش و رفاه شهروندان، فضاسازی های درون شهری خود را کاملاً بر اساس عناصر محیطی انجام داده است، ساخت فشرده، کوچه های باریک و سایه دار و حتی رنگ ساختمانها متأثر از این توجه می باشد. بر این اساس محور اصلی بحث، بررسی چگونگی تأثیر شرایط اقلیمی بر شهرسازی بومی ایران و نیز استخراج این اصول بکار گرفته اقلیمی در مصالح، تیپولوژی معماری، سازمان فضای شهری و عناصر شهری می باشد. این مقاله پژوهش محور با روش اثبات گرای به دنبال تبیین رابطه 2 متغیر کمی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات توصیفی، اسنادی و مقایسه ای بر اساس مشاهدات تجربی و روش تحلیل، تاریخی تفسیری و مطالعه موردی می باشد. در نیتجه، همانطور که عوامل و عناصر اقلیمی در شکل گیری بافت، جهت گیری بناها و فضاهای شهری، نحوه زون بندی و مورفولوژی بافت قدیمی شهرهای ایران تأثیر عمده ای بر جای گذاشته ا ستف استفاده بهینه و توجه به اصول ارزشمند و بومی مذکور در طراحی فضاهای شهری امروز نیز نقش عمده ای در تحقق اصول پایداری و کیفیت فضایی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

اقلیم اصول اقلیمی ، فضای شهری ، ابنیه سنتی ، شهرسازی بومی ایران