مصادیق معماری پایدار در معماری بومی و سنتی ایران در مناطق سرد و کوهستانی

توجه به شرایط اقلیمی ومحیط زندگی بشر ولحاظ نمودن جنبه های مختلف اقلیم،درمعماری وایجادفضاهای مختلف شهری،گذرگاه ها،محله ها و بناها می تواندعامل بسیارمهمی درجهت ایجاد محیطی سالم وتامین کننده آسایش برای انسان بوده وضمن صرفه جویی درمصرف انرژی،دوام بناها و ایجادفضاهای پایدارشهری را به همراه داشته باشد. توجه بهشرایط اقلیمی و طبیعی وهمسازی معماری وساخت ساز با آن بسیار مهم و ضروری می نماید. در حالی که در معماری بناهای سنتی و بومی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر همچون جریان هوا، نور، حرارت و آفتاب و... در ساخت و سازها مد نظر سازندگان بوده است و سعی شده تا ساخت بنا کم ترین تاثیر منفی را برمحیط زیست داشته باشد .معماریسنتی در مناطق سردوکوهستانی با تکیه برسوخت های غیر فسیلی وانرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشید برای گرمایش درفصل سرما وهمین طور انرژی باد دربادگیرها برای تهویه وسرمایش درفصل گرما درفضاها طراحی شده ودر اجرای آن به جهت وزش بادهای غالب وزاویه تابش خورشید و مدت زمان آن، درکناربهره گیری از مصالح بومی توجه شده ، بنابراین باتوجه به نتایج تحقیق ،از جهت معماری،پایدار می باشد.در انجام این پژوهش بر اساس هدف در تعیین شرایط بهینه معماری وشهرسازی همساز با اقلیم و پایدار در شهر سنندج، از روش های توصیفی استفاده شده و یافته های تحقیق با بهره گیری از منابع مرجع، مقایسه های آماری وکمی، و بعضا کیفی با گرام ها و روشهای ریاضی ، بهتحلیل و بررسی تاثیرات محیط جغرافیایی و اقلیم منطقه در معماری فضای سنتی شهر سنندج در اقلیم سرد پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

بهینه سازی مصرف ، معماری بومی ، اقلیم سرد وکوهستانی ، پایداری ، سنندج