جایگاه فضاهای تجاری در معماری پایدار (نمونه موردی: کاروانسرای سعد السلطنه، کیخسرو، شاه عباسی آوج، محمدآباد)

قدری تأمل درمعماری پایدار و اصول اولیه آن، ما را به معماری بومی و منطقه ای هر منطقه از این سرزمین خواهد رساند، چرا که معماران، در اقلیم های مختلف توانسته اند بهترین ه ماهنگی و تعامل را با محیط ایجاد کنند و با استفاده از محدودیت ها و ا مکانات بستر طرح، بهترین شرایط زیستی را برای کاربران فراهم سازد. با توجه به غنای معماری بومی ایران و اهمیت موضوع پایداری در سال های اخیر به علت بالا رفتن قیمت انرژی در جهان به بررسی ویژگی های پایداری معماری کاروانسراها در ایران پرداختیم تا با محک زدن توانایی علم گذشته در حل این موضوع بتوانیم در حال و آینده از آن استفاده کنیم. کاروانسراها، مهمانخانه ها و فضاهای تجاری، در طی قرون متمادی گذشته بوده است، از این رو در این پژوهش، ابتدا به تعریف کلی پایداری و نقش آن در معماری رداخته، سپس ویژگی های پایداری را از دیدگاه اقلیمی و دیدگاه معاصر، از طریق روش های کتابخانه ای، بررسی، و آنها را با کاروان سرای سعد السلطنه در قزوین و کاروانسرای کیخسرو و کاروانسرای آوج، و کاروانسرای محمدآباد، که به روش میدانی تحلیل شده مقایسه کرده و با استفاده از روش های آماری، استدلال قیاسی، تفسیر، نشانه یابی و تشخیص، داده ها را تجزیه و تحلیل کرده و با توجه به نتیجه بدست آمده از این تحقیق، سعی در مشخص کردن الکوهای پایداری در طراحی فضاهای تجاری می کند.

کلیدواژه ها:

الگوی پایداری ، کاروان سرا ، تجاری ، معماری بومی ، اقلیم