توسعه صنعت گردشگری در جهت توسعه شهری پایدار (مطالعه موردی: شهر قزوین)

امروزه توسعه پایدار از اصولی است که مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته. این بدان معنی است که حفظ استانداردهای سط زندگی آینده بشریت اهمیت بسیار زیادی دارد، به طوری که دیگر نمی توان از محیط زندگی انسان ا همانند گذشته بهره برداری و ا ستفاده کرد. بنابراین باید آثار گردشگری را از ابعاد مختلف مورد بررسی و تحلیل قرار داد تا بتوانیم از تهدیدات آن بکاهیم، از فرصت های آن نهایت بهره برداری را بکنیم، نقاط ضعف را به حداقل برسانیم و نقاط قوت را توسعه دهیم و ا ین برنامه بدون مشارکت ک شورها امکان پذیر نیست. برای رسیدن به تعامل گردشگری فرهنگی توسعه پایدار باید همه اقشار یک جامعه با برنامه ریزی مبتنی بر اصول توسعه پایدار تلاش کنند تا این امر به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود. ه مچنین توسعه پایدار و گردشگری با یکدیگر ارتباط ارگانیک دارند. سازمان جهانی گردشگری توسعه پایدار را نوعی از توسعه که سعی در برآورد نیازهای کنونی بدون به مخاطره افکندن منافع نسل آتی و برآورد نیازهای آنها دارد تعریف می کند. گردشگری به عنوان یک واقعیت اجتماعی و فرهنگی، دارای وظایف و کارکردهای مثبت و منفی در جامعه می باشد. لذت بردن از فضاها، مشاهده جلوه های مختلف آداب و رسوم، شناخت شیوه های زندگی، حفظ منابع فرهنگی، از مهمترین کارکردها و ا ثرات مثبت این ح وزه در جامعه می باشد. این مقاله در نظر دارد با هدف توریسم شهری و نقش آن در توسعه پایدار با پرداختن به انواع توریسم، تعریف توسعه پایدار و توسعه پایدار شهی، رابطه توریسم شهری و توسعه پایدار را بررسی کند. با توجه به اینکه توریسم شهری یکی از اساسی ترین اقدامات و برنامه ها در جهت توسعه پایدار شهری است و برنامه ریزی در جهت این امر یکی از الزامات در کشور ما با توجه به تنوع آب و هوایی، تاریخی، فرهنگی، قومی و مذهبی می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گردشگری ، توریسم شهری ، توسعه پایدار شهری