تأثیر فرهنگ بر معماری پایدار

ظهور مفهوم پایداری منجر به ایجاد بحث هایی در زمینه ی روش های معماری پایداری گردیده ست. برخورد های گوناگون، منطق های متعددی را برای طراحی پایدار در پی دارد، که یکی از آنها منطق زیست- فرهنگی می باشد. منطقی که بر حفاظت و صیانت از الگوهای فرهنگی موجود در هر جامعه و اهمیت تداوم آن تأکید می کند. این منطق برای تجلی پایداری فرهنگی، به تغییر شکل و استفاده مجدد از تکنیکها و الگوهای ساختامن سازی در گذشته، روی می آورد. این مقاله به بحث در رابطه با ابعاد فرهنگی معماری پایدار و به بررسی نمونه های موفق این نوع برخورد از معماری پایدار می پردازد. با بررسی معماری معاصر ایران، به ورود اصول معماری پایدار از دیگر مکاتب و فرهنگ ها، با رنگ و بوی غیر بومی و غیر ایرانی پی می بریم. ذات مطلب صحیح وتحسین برانگیز است، ولی روش و شکل و سیاق آن غیر ملموس و بیگانه، و چون پایداری خود ریشه در فرهنگ و مسائل بوم شناختی دارد، لذا هر چند که معماری ما زبان مشترک تکنولوژی و اصول معماری پایدار را داشته باشد ولی تا زمانی که با فرهنگ و مسائل بومی بیگانه است به پایداری نخواهد رسید.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری فرهنگی ، منطق زیست- فرهنگی ، پایداری فرهنگی