ارزیابی شاخص های پایداری در سکونت گاه های فقیر نشین (نمونه موردی: محله غفور شهر سنندج)

رشد شتابان شهرنشینی در جند دهه اخیر ناشی از عوامل مختلف و همزمان با شکل گیری پارادایم جدید توسعه تحت عنوان توسعه پایدار باعث شکل گیری مفاهیمی جدید در حوزه شهر و برنامه ریزی شهری شده است. از سویی شکل گیری گونه ای از سکونت گاه های انسانی با عنوان سکونت گاه های فقیر نشین نیز خود چالی فراروی توسعه پایدار بوده که همواره در چند دهه گذشته نگاه برنامه ریزان را به خود معطوف کرده است. در این پزوهش که بر مبنای مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با روش تحلیلی- توصیفی انجام گرفته است، سعی بر آن بوده تا ا بعاد مختلف پایداری در محله غفور شهر سنندج مورد بررسی بگیرد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که محله غفور به عنوان یکی از سکونت گاه های فقیر نشین شهر سنندج در همه ابعاد پایداری دارای مشکلات جدی بوده و می توان اینگونه اشاره نمود که این محله از وضعیت ناپایداری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، سکونت گاهی غیررسمی ، غفور ، سنندج