درونگرایی، در معماری اسلامی ایران در خانه های اقلیم گرم و خشک

درونگرایی چیست؟ و چه پارامترهایی باعث درونگرایی در معماری اسلامی ایران شده است؟ آیا آزادی ودرونگرایی بدون حد و مرز در معماری مورد قبول است یا نه؟ میتوان از درونگرایی برداشت های مختلفی داشت. این واژه پیش از این که نوع نگرش در معماری باشد، آشکار کننده دیدگاه اخلاقی و عرفانی هر اقلیمی است. تودار بودن، گرایش به حالات و رفتارهای درونی و پرهیز از نشان دادن آن حالات به صورت تظاهر، بعضی از این مفاهیم هستند. در بحث معمارانه واژه درونگرایی به منزله نپرداختن به ظاهر است و در عوض پرداختن هر چه بیشتر به درون انسان و فضاها معنا می یابد، تا آنجا که در کلیت معماری ایرانی می توان خانه هایی یافت که از نظر نمای بیرونی ساده و بی آلایش اند و بر خلاف آن در درون عظمت و شکوه چشم نوازی دارند. از نظر آماری زندگی در خانه های مسکونی سنتی درونگرا بسیار کم میباشد، زیرا جدیداً و در عصر حاضر مردم بهدلایل متعددی از جمله نبودن زمین کافی، اقتصادی نبودن، گرایش به زندگی مدرن و زندگی تک خانواری از این سبک دوری کرده اند. پس بهتر دیدم که برای این مقاله نمونه ی اقلیم گرم و خشک را در حوزه خانه ها بررسی کنم و با تحقیق علمی و روش توصیفی و تاریخی به بازگویی نگرش ها و دیدگاه های خانه های اقلیم گرم و خشک بپردازم تا با بررسی و جمع آوری اطلاعات بیشتر در این زمینه راهی برای استفاده از آیتم های درونگرایی در خانه های مدرن پیدا کنم تا از هویت ایرانی- اسلامی خود دور نشویم و پیرو آن قدم برداریم.

کلیدواژه ها:

درونگرایی ، خانه ، اقلیم ، گرم و خشک ، معماری ایرانی