تحلیلی بر گونه شناسی معماری نمایشگاه های جهانی معاصر و تأثیرات آن بر توسعه شهری

نمایشگاه ها به عنوان فضاهای عمومی شهری، به طور همزمان مرکز انجام فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... هستند. با نگاهی کلی و جامع نگر میتوان اظهار نمود که نمایشگاه ها تجلی کاربری های مختلط شهری در یک مجتمع ساختمانی می باشند. این فضاها زاده ی عصر صنعت هستند و پیشینه ای چشم گیر را در تاریخ معماری معاصر شکل داده اند. امروزه، همپای با توسعه جوامع صنعتی و گذر به دوران فراصنعتی، نیاز به ایجاد چنین فضاهایی در مقیاسه ای گوناگون در پیوند با سایر فضاهای شهری دوچندان شده است. در این رهگذر، خصوصیات معماری نمایشگاه ها نمایان گر آخرین جلوه های فناوری های معاصر گشته است و نمودار واقعی تحولات معماری معاصر محسوب می شوند. از وجهی حساس تر، معماری نمایشگاه ها سهمی مهم در تعیین کاربرد فن آوریهای نوین در توسعه شهرهای امروز دارند. پژوهش حاضر کنکاشی برای تدوین اصول راهنمای طراحی معماری نمایشگاه های معاصر و ارتباط آن با توسعه شهری میباشد که از طریق بررسی ویژگی های گونه شناسانه معماری نمایشگاه های معاصر، صورت گرفته است . بدین منظور این پژوهش با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای ابتداء چهارچوب نظری گونهشناسی را شکل داده است. در این راستا، با استفاده از روش تفسیری- تاریخی و مرور مستندات و تجربیات مشابه در جهان، شاخصهای موثر، معیارها و مولفه های گونه شناسی تدوین گردیده اند. پژوهش حاضر نشان میدهد که با استفاده از سه سطح کلان، میانی وخرد و همچنین نه شاخص موثر،استفاده از شاخصهای با اهمیت بیشتر برای مقاصد مختلف برنامه ریزی و طراحی می توان به روندی سیستماتیک برای دسته بندی و گونه شناسی نمایشگاهها دست یافت، و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که می توان نمایشگاه ها را در ارتباط با توسعه شهری به دو گونه ی کلی تقسیم نمود.

کلیدواژه ها:

گونه شناسی معماری ، نمایشگاه ها ، شاخص ها ، توسعه شهری ، فن آوری نوین