اصلاحات هندسی راه و نقش آن در توسعه پایدار شهری

در انجام اولویت بندی اصلاحات هندسی راه یکی از مهمترین پارامترهای مهم برای اقدامات ایمن سازی، اولویت بندی مقاطع غیر ایمن می باشد که از اهمیت خاصی برخوردار است. در این راستا روش های متفاوت و متعددی توسط کارشناسان ارائه شده که هر یک بر مبنای خاصی استوار بوده اند، در این بین می توان به دو ساختار کلی مبتنی بر بررسیهای فنی و اقتصادی اشاره کرد. از طرفی به دلیل ضعف موجود در آمار تصادفات (ناقص، غلط یا بلااستفاده بودن آمار) بهتر است تا روش های شناسایی ا ولویت بندی اشاره شده تا حد امکان بدون توجه به آمار تصادفات پایه گذاری و مطرح شوند. در این تحقیق از شاخص های بازرسی ایمنی راه و قضاوت مهندسی استفاده شده است. برای انجام این تحقیق شش م ورد از شاخص های بازرسی ایمنی راهها از جمله معیار محدوده پلها، کاربری حاشیه ای و پارکینگ، محدوده تونل ها، محدوده قوس ها، محدوده دسترسی و تقاطعات، محدوده مسیر مستقیم که این معیارها را به عنوان معیارهای پایه در نظر گرفته شده که هر کدام از این معیارها خود نیز دارای چند زیر معیار بوده که در مجموع 47 معیار را مورد بررسی قرار داده ایم، بدین طریق که با استفاده از مقایسات زوجی و از روش های تصمیم گیری چند معیاره، یک ماتریس را به عنوان وزن داده ها به منظور یکسان سازی داده ها بدست آمد، پس از بدست آوردن وزن معیارها با استفاده ازتئوری AHP میزان ا ولویت بندی هر معیار و ت أثیر آن در ایمنی بدست آمد، که برای این تحقیق این نتایج بدست آمده است: محدوده پلها با 58 درصد، محدوده وضعیت دسترسی و تقاطعات با 17 درصد، کاربری حاشیه ای و پارکینگ 7 درصد، محدوده قوس ها 7 درصد، محدوده تونلها با 7 درصد، مسیر مستقیم با 4 درصد بدست آمد که این اعداد میزان تأثیر ه ر کدام از معیارها پس از اصلاح در افزایش ایمنی می باشد.

کلیدواژه ها:

اصلاحات هندسی راه اولویت بندی ، راه های دو خطه برون شهری ، بازرسی ایمنی راه