بررسی تاثیر تنش خشکی بر برخی پارامتر های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گردو (.Juglans regia L)

تنش خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی مؤثر بر درختان میوه است و می تواند بطور قابل توجهی منجر به کاهش عملکرد شود. گردو (.Juglans regia L) با سطح زیر کشت قابل توجه آن یکی از مهم ترین محصولات خشکباری ایران می باشد که برای رشد مطلوب و بهره وری به مقادیر زیادی آب نیاز دارد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی و تعیین حد تحمل دانهال های گردو (.Juglans regia L) به این تنش، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در یک گلخانه کاملا کنترل شده اجرا گردید. در این پژوهش، سه سطح تنش خشکی شامل تیمار شاهد ( 80 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط ( 50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید ( 20 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شدند. نتایج مربوط به پارامترهای مورفولوژیکی نشان داد که بیشترین طول ساقه، قطر ساقه، تعداد برگ، سطح برگ، طول ریشه، سطح و حجم ریشه به ترتیب مربوط به تیمار شاهد و کمترین مریوط به تنش شدید بود. همچنین نتایج مربوط به پارامترهای فیزیولوژیکی نشان داد که بیشترین و کمترین میزان وزن تر کل، وزن تر ساقه، وزن تر ریشه، وزن خشک ساقه، وزن خشک ریشه و کلروفیل به ترتیب مربوط به تیمار شاهد و تنش شدید بود. مشخص گردید که دانهال های گردو قادر به تحمل تنش خشکی متوسط در حد 50 درصد ظرفیت زراعی نیز نمی باشند و این می تواند روی گیرایی پیوند و رشد پیوندک نیز تاثیر منفی بگذارد.

کلیدواژه ها:

گردو ، تنش خشکی ، رشد ریشه ، ظرفیت زراعی