بازآفرینی فضاهای عمومی،راهکارهای در جهت تداوم هویت محلات شهری

مراکزشهرهای سنتی ازدیرباز تاکنون همواره محل تلاقی تعاملات اجتماعی برخوردهای چهره به چهره افراد و مراودات گوناگون بوده است پذیرش و درک این شکل ازفرهنگ جمعی سبب گشته است تا افرادزمان زیادی را خارج ازخانه و درفضاهای جمعی و عمومی شهرسپری کنند ساختارسلسله مراتبی و انسانی محلات دربافت های کهن شهری نیز این امکان را فراهم نمودند تا افراد به فراخور نیازهای اقتصادی اجتماعی و ... خود اهمیت بیشتری را به فضاهای عمومی داده و درجهت تقویت نقش آن تلاش بیشتری نمایند این امر سبب میگشت حس مکان که ازآن به عنوان تعلق خاطر نیز یاد میشود نزد افراد نمود بیشتری یافته و هویت آن مکان را تشکیل دهد لذا آنچه امروزه کمتر بدان توجه می شود اهمیت نقش فضاهای عمومی درتداوم هویت درمحلات شهری دربرنامه ها و طرح های اجرایی است چنانچه فضاهای عمومی امروزه بیشتر به مثابه معبری برای عبور و نه برای مکث درنظر گرفته میشود ادامه این روند نه تنها باعث انقطاع ازسیرگذشته تاریخی محله میگردد بلکه پیامد آن بی هویتی محلات خواهد بود پژوهش حاضر سعی برآن داشته است تا با نگرشی جامع و سیستمی نقش بازآفرینی فضاهای عمومی را درهویتب خشیبه محلات شهری مورد تحلیل قرارداده و راهکارهایی درجهت تقویت نقش این فضاها و نیز تداوم حیات اجتماعی محلات ارایه دهد نتایج حاصل ازپژوهش نشان میدهد که مداخلات کالبدی و غیرکالبدی درفضاهای عمومی میتواند منجر به تداوم هویت محله ای گردد و تقویت حیات اجتماعی را بدنبال داشته باشد

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی شهری ، بافت کهن ، بازآفرینی ، هویت