تحلیلی بر طرح های هادی شهری در ایران و تأثیر آن بر توسعه فیزیکی شهر (مطالعه موردی: شهر ملکان)

طرح هادی شهری به صورت طرح شهری مدون و مشخص برای ساماندهی غایی شهر در مقیاس مشخصی است که افزون بر شهر، دایره مطالعه آن به روستاهای حوزه نفوذ نیز توسعه یافته است و بیشتر برای شهرهای کوچک و خاصه شهرهایی که کمتر از 50000 نفر جمعیت دارند تهیه می شود. هدف از این تحقیق ارزیابی طرح هادی شهر ملکان و تأثیر آن بر توسعه فیزیکی شهر می باشد و روش پژوهش بکار گرفته شده در این پروژه توصیفی - تحلیلی است. که جهت نیل به این هدف ابتدا با استفاده از استانداردهای موجود و از روش های کمی موجود و سرانه های پیشنهادی طرح به تعیین میزان کمبود در هر یک از کاربری ها پرداخته و سپس با استفاده از مدل استراتژیک SWOT نقاط ضعف و قوت (عوامل درونی سیستم) و فرصت ها و تهدیدها (عوامل بیرونی سیستم) در رابطه با کاربری های شهر ملکان مشخص شده اند. یافته های به دست آمده نشان از کمبود سرانه در رابطه با کاربری های آموزشی، اداری - انتظامی، فرهنگی - مذهبی، تأسیسات و تجهیزات و شبکه ارتباطات می باشند. اما در رابطه با کاربری های مسکونی، تجاری، بهداشتی و درمانی، آموزش عالی و فنی حرفه ای نه تنها کمبودی وجود ندارد بلکه در بعضی از این کاربری ها با مازاد سرانه نیز مواجه هستیم. مهمترین نقطه قوت در ارزیابی طرح هادی شهر، نوساز بودن بیشتر ابنیه و زیرساخت های موجود در شهر ملکان و مهمترین نقطه ضعف در رابطه با کاربری اراضی در این شهر عدم توزیع فضایی مناسب خدمات و زیرساخت های شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

طرح های هادی ، توسعه فیزیکی ، شهر ملکان