تبیین مؤلفه های توسعه پایدار در حمل و نقل (نمونه موردی: شهر تهران)

با ورود اتومبیل به شهرها در عصر معاصر فضاها و تناسبات انسان گرا به فضاهای اتومبیل گرا تبدیل شده است به طوری که در جنبش های جدید شهرسازی و شهرگرایی راه حل های متعددی برای بهبود وضع حمل و نقل اندیشیده شده است و از آنجایی که بحث ترافیک و حمل و نقل به یک بعد ختم نشده و در عمل به بررسی ارتباط فی مابین انسان، وسیله نقلیه، راه و محیط اطراف است. حال در زمینه وسیله نقلیه و راه نظرات و راهکارهای بسیاری اعمال گردیده است اما یکی از طرفین این موضوع که محیط اطراف و انسان می باشدباید مورد توجه قرار گیرد چرا که در پی ایجاد زیرساخت های مورد نیاز حمل و نقل عناصر زیست محیطی مورد تهدید قرار گرفته و خساراتی بسیاری در پی آلودگی های مختلف ناشی از آن در حال حاضر و یا در آینده بوجود می آید. حال دراین میان پرداختن به توسعه پایدار با هدف استفاده از منابع پاک و سازگار با محیط زیست در راستای تأمین نیازهای نسل حاضر و حفظ منابع برای نسل های بعدی ضروری می گردد. لذا در این مقاله شهر تهران به عنوان نمونه و نماینده موردنظر بوده که از این حیث مورد بررسی قرار گرفته است و در راستای حل مشکلات وابسته به مسئله حمل و نقل در سایه مفهوم جامع توسعه پایدار در این کلان شهر راهکارهایی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

ارتباطات ، حمل و نقل و ترافیک ، محیط زیست ، توسعه پایدار