بررسی هویت در معماری معاصر ایران با تاکید بر آپارتمان سازی

این پژوهش سعی بر آن دارد هویت مکانی در آپارتمان های امروزی را با خانه های قدیمی مورد بررسی قرار دهد .مکان به عنوان محملى براى قرار یافتن و به آرامش رسیدن، بخشى از هستى انسان را شکل مى دهد که منبع اصلى هویت وامنیت فردى و جمعى تلقى مى گردد .طبق مطالعات و پژوهش هایی که از سوی رفتارشناسان محیطی ونظریه پردازان از اواخر دهه هفتاد میلادی صورت گرفته است،هویت مکان بر کیفیت این رابطه و شکل گیرى هویت مکانی و در پی آنهویت فرد مؤثر است. امروزه گلایه از بى هویتى و عدم ارتباط فضاهاى زیستى انسان با زمینه هاى تاریخى و فرهنگى محیط خود، به یکى ازاصلى ترین دغدغه هاى معماران و شهرسازان معاصر تبدیل گشته است. در این نوشتار سعی بر آن است تا با بررسی هویت مکانی در آپارتمان های امروزی و خانه های قدیمی و شناخت عواملآسیب رسان بر این بناها، راهکارهایی در جهت بهبود و احیاء کارکرد این بناها ارائه شود. روش تحقیق در این پژوهش نوعی روش اسنادی ( تحلیل اسناد بر اساس متون، نقشه ها و تصاویر ) به همراه برداشتمیدانی می باشد. روش شناسی پژوهش: روش تحقیق این پژوهش مطالعات کتابخانه ای و بررسی پژوهش های انجام شده در همین راستا و همچنین برداشت میدانی(مشاهده و بازدید از خانه های قدیمی و آپارتمان های امروزی)انجام گرفت. در بخش نخست این مقاله ابتدا تعاریفی از هویت مکانی و تحولات خانه ها به آپارتمان ها بررسی می شود وسپس با بررسی عوامل آسیب رسان بر بناها یکسری راهکارهایی در جهت بهبود و احیاء کارکرد این بناها ارائه میشود

کلیدواژه ها:

خانه ، مکان ، معماری اسلامی ، هویت