شاخص های مکانیابی مکان سوم در شهرهای معاصر ایران

شهری که که فراخور وجود انسان است میبایست سرشار از مکان هایی باشد که شایسته حضور او و تعاملات اجتماعی وی باشد.مکان سوم مکانی بین مکان اول(مسکن) و مکان دوم (کار)، جایی است که این بستر را فراهم می آورد.در سراسر جهان و حتیایران این مکان ها در شهرها شکل گرفته و به زندگی شهری روح خلاقیت و سرزندگی و امنیت بخشیده است ولی هر مکانی نیاز دارد تا خود را با توجه به یک سری از ویژگی های بستری که در آن قرار داده شکل دهد . بنابراین اگر چنین مکانی بخواهد درشهری از ایران مکان یابی شده و سپس اجرا شود میبایست دارای ویژگی های متناسب با همه خصوصیات حاکم بر آن باشد.اینپژوهش سعی داشته در پی یافتن این باشد که این شاخص ها کدام اند؟ این شاخص ها را میتوان در دو سطح کلی و جزئی مورد بررسی قرار داد. شاخص های کلی مکانیابی همان ها هستند که که بر هر مکان سومی در دنیا حکمروا هستند. مانند امنیت،وجود پتانسیل های و امکانات شهری، دسترسی ها،نزدیک بودن به کاربری های سازگار با حس مکان،پایداری و.. . در بخش جزئیات ما بههدف غایی پژوهش نزدیک تر میشویم چرا که نشان دهنده ویژگی های عام مکان سوم است که با خصوصیات ایرانی و اسلامی تطبیق داده خواهد شد. در این پژوهش از نظرات پژوهشگران طراحی شهری و معماری و مشاهدات و مستندات استفاده شده تا شاخص های مکان یابی این گونه در یک شهر ایرانی اسلامی را استخراج نماید.

کلیدواژه ها:

مکان سوم ، شهر ایرانی- اسلامی ، پایدار ، مکانیابی ، اجتماع