بررسی اثر تجویز طولانی مدت تستوسترون بر ساختار بافتی کلیه در سگ های نر گنادکتومی شده

هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز طولانی مدت تستوسترون بر ساختار بافتی کلیه در سگ های نر گنادکتومی شده بود. 12 سگ نر بالغ به سه گروه (هر گروه 4 حیوان) تقسیم شدند. در دو گروه جراحی برداشت دوطرفه ی بیضه ها صورت گرفت. در گروه شاهد تنها کیسه ی بیضه باز شده و پس از دستکاری جزئی مجدداً دوخته شد. یک ماه پس از گنادکتومی به یکی از گروه های گنادکتومی شده به مدت 8 هفته با فواصل زمانی 5 روزه 5 میلیگرم تستوسترون پروپیونات و به گروه گنادکتومی شده ی دوم بر اساس برنامه ی زمانی مشابه، حجم کیسانی از آب مقطر به صورت داخل ماهیچه ای تزریق شد. 24 ساعت پس از آخرین تزریق همه ی حیوانات با بیهوشی عمیق کشته شده و نمونه گیریاز ناحیه ی میانی قشر کلیه ی راست صورت گرفت. نتایج نشان داد که ویژگیهای مورفولوژیک قشر کلیه در هیچ یک از گروه های مورد مطالعه تفاوت آشکاری نشان نمی دهد. در گروه گنادکتومی شده میانگین حجم گلومرول ها، سلول های تشکیل دهنده ی لوله های پیچیده ی نزدیک و مجاری جمعکننده ی ناحیه ی قشر کلیه به طور معناداری نسبت به گروه شاهد کاهش یافته اما میانگین حجم سلول های لوپ هنله و لوله ی جمع کننده ی دور در گروه گنادکتومی شده تفاوت آماری معناداری با گروه شاهد نشان نمی دهد. تجویز مزمن تستوسترون سبب بازگشت میانگین حجم گلومرول ها به میزان طبیعی شده اما میانگین حجم سلول های تشکیل دهنده ی لوله های پیچیده ی نزدیک و مجاری جمعکننده یناحیه ی قشر کلیه به طور معناداری نسبت به هر دو گروه شاهد و گنادکتومی شده افزایش یافته و میانگین حجم سلول های لوپ هنله و لوله ی جمعکننده ی دور در گروه درمان شده با تستوسترون تفاوت آماری معناداری با گروه شاهد نشان نمیدهد.

کلیدواژه ها:

تستوسترون ، سگ ، کلیه ، گنادگتومی