ساخت غشای نانوفیلتراسیون با استفاده از الیاف پلی اکریلو نیتریل به منظور جداسازی آنیون ها و کاتیون ها از آب و پساب

امروزه با توجه به افزایش جمعیت و کاهش منابع آب شیرین، فرآیندهای غشایی جزء به صرفه ترین فرآیندها برای تهیه آب شیرین از آبهای شور محسوب می شوند. همچنین جداسازی غشایی یکی از بهترین روش ها برای مراحل آخر تصفیه پساب می باشد. جدیدترین غشاها، غشاهای نانوفیلتراسیون هستند که دارای شار بسیار بالاتر و همچنین احتباس قابل قبول نمکها نسبت به غشاهای اسمز معکوس هستند. یکی از جدیدترین غشاهای نانوفیلتراسیون، غشاهای نامتقارن کامپوزیتی لایه نازک (TFC) است که متداولترین روش برای تهیه آنها پلیمریزاسیون سطحی (IP) با استفاده از دو فاز آبی و آلی است. هر یک از فازها حاوی یک نوع مونومر بوده که بر روی سطح یک زیرلایه اولترا فیلتراسیون واکنش پلیمریزاسیون بین آنها رخ میدهد و لایه نازک پلی آمیدی بر روی زیرلایه تشکیل می گردد.در این روش ابتدا زیرلایه در فاز آبی غوطه ور شده و پس از نفوذ مونومرهای موجود در فاز آبی به داخل حفرات،آب اضافی آن گرفته می شود. سپس فاز آلی در تماس با سطح آن قرار می گیرد. در این زمان واکنش پلیمریزاسیون بین دو مونومر در زمان کوتاهی انجام می گیرد. در این پژوهش با استفاده از زیرلایه پلی اکریلونیتریل (PAN) و با استفاده از دو مونومر پی پی رازین (PIP) و تری مزوئیل کلراید (TMC) در فاز ابی و آلی و همچنین انجام بهینه سازی در هر مرحله یک غشای نانوفیلتراسیون با شار و احتباس بسیار بالا تهیه شد و عملکرد آن برای محلول های الکترولیت بررسی گردید.ابتدا از طریق بهینه سازی غلظت پلیمر و حلال، یک زیرلایه مناسب با شار بالا و میزان حفرات مناسب تهیه شد. در مرحله بعد غلظت مونومرها برای داشتن شار و احتباس بالا بهینه شده و سپس با استفاده از غشای بهینه تهیه شده،پساب های حاوی رنگینه های نساجی جداسازی شدند. احتباس محلولppm 100 حاوی رنگینه های آنیونی بوسیله غشای بهینه شده 99% بود.

کلیدواژه ها:

غشای نانوفیلتراسیون ، پلیمریزاسیون بین سطحی ، رنگینه نساجی ، جداسازی نمک